دانشگاه مازندران

 آمار

تعداد نشریات30
تعداد شماره‌ها467
تعداد مقالات4,519
تعداد مشاهده مقاله7,144,860
تعداد دریافت فایل اصل مقاله5,334,673
جعفری, وحیده, نجار زاده, محمد, کیانی فیض آبادی, زهره. (1396). بررسی عوامل موثر بر ارزش ویژه برند مقصد گردشگری (مورد مطالعه: شهرستان سوادکوه). پژوهشنامه مدیریت اجرایی, 6(20), 75-93. doi: 10.22080/jtpd.2017.1488
وحیده جعفری; محمد نجار زاده; زهره کیانی فیض آبادی. "بررسی عوامل موثر بر ارزش ویژه برند مقصد گردشگری (مورد مطالعه: شهرستان سوادکوه)". پژوهشنامه مدیریت اجرایی, 6, 20, 1396, 75-93. doi: 10.22080/jtpd.2017.1488
جعفری, وحیده, نجار زاده, محمد, کیانی فیض آبادی, زهره. (1396). 'بررسی عوامل موثر بر ارزش ویژه برند مقصد گردشگری (مورد مطالعه: شهرستان سوادکوه)', پژوهشنامه مدیریت اجرایی, 6(20), pp. 75-93. doi: 10.22080/jtpd.2017.1488
جعفری, وحیده, نجار زاده, محمد, کیانی فیض آبادی, زهره. بررسی عوامل موثر بر ارزش ویژه برند مقصد گردشگری (مورد مطالعه: شهرستان سوادکوه). پژوهشنامه مدیریت اجرایی, 1396; 6(20): 75-93. doi: 10.22080/jtpd.2017.1488

بررسی عوامل موثر بر ارزش ویژه برند مقصد گردشگری (مورد مطالعه: شهرستان سوادکوه)

برنامه ریزی و توسعه گردشگری
مقاله 4، دوره 6، شماره 20، خرداد 1396، صفحه 75-93    اصل مقاله (507.18 K)
نوع مقاله: علمی-پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/jtpd.2017.1488
نویسندگان
وحیده جعفری1؛ محمد نجار زاده* 2؛ زهره کیانی فیض آبادی3
1دانشجوی کارشناسی ارشد، دانشگاه سمنان
2استادیار دانشگاه سمنان
3مربی دانشکده گردشگری دانشگاه سمنان
تاریخ دریافت: 11 اسفند 1395،  تاریخ بازنگری: 23 اردیبهشت 1396،  تاریخ پذیرش: 20 خرداد 1396 
چکیده
شهرستان سوادکوه به دلیل ویژگی‌های جغرافیایی، تاریخی و فرهنگی بستر مناسبی برای انواع شاخه‌های توریسم را در خود جای داده است اما تا کنون در این زمینه موفق نبوده است. داشتن برند موفق گردشگری می‌تواند در افزایش مزیت رقابتی مقصد، جذب گردشگر و در نتیجه افزایش درآمدهای ناشی از صنعت گردشگری، رونق اقتصادی و جلوگیری از مهاجرت ساکنین بسیار تاثیرگذار باشد که ایـن امـر نیـز از طریـق اسـتراتژی ارزش ویژه برند امکان‌پذیر است. با بررسی ارزش ویژه برند می‌توان ماهیت مقصد را شناسایی کرد و چارچوبی کلی در اختیار مدیران و متخصصان بازاریابی آن مقصد قرار داد که بتوانند اثر بخشی برند آن مقصد را مورد سنجش قراردهند. از این رو، تحقیق حاضر در پی شناسایی عوامل اصلی تاثیر گذار بر ارزش ویژه برند از دیدگاه گردشگران و تعیین میزان اهمیت هر یک از این عوامل در ارزیابی گردشگران از ارزش ویژه برند مقصد گردشگری است.  جامعه آماری تحقیق شامل کل گردشگران داخلی است که از خرداد تا تیر ماه 1395 به مناطق گردشگری شهرستان سوادکوه سفر کرده‌اند. از بین گردشگران 400 نفر با استفاده از روش نمونه گیری خوشه‌ای تصادفی با کمک جدول اعداد تصادفی انتخاب شده‌اند. ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه است و داده‌های به دست آمده از طریق معادلات ساختاری و روش حداقل مربعات جزئی به کمک نرم افزار‌ها spss23  وsmart pls مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته حاصل از پژوهش نشان می‌دهد آگاهی از برند، تصویر برند وکیفیت اداراک شده اثر مثبت و معناداری بر ارزش ویژه برند و تصویر برند، ارزش ادرک شده و ارزش ویژه برند اثر مثبت و معناداری بر وفاداری به برند داشته است. آگاهی از برند بیشترین تاثیر را بر ارزش ویژه برند و ارزش ویژه برند بیشترین تاثیر را بر وفاداری به برند داشته است. اما کیفیت ادراک شده اثر معنادار مستقیمی بر وفاداری به برند نداشته است.
کلیدواژه‌ها
ارزش ویژه؛ برند مقصد؛ وفاداری به برند؛ سوادکوه
عنوان مقاله [English]
Survey Factors Affecting Tourism Destination Brand Equity (Case Study: Savadkuh County)
نویسندگان [English]
Vahideh Jafari1؛ Mohammad Najjarzadeh2؛ Zohreh Kiani Feizabadi3
1M.A. Student, Semnan University
2َAssistance Professor in Semnan University
3Instructor, Tourism Faculty,, Semnan University
چکیده [English]
Extended Abstract
In the landscape of contemporary tourism industry, due to growing competition of tourism destinations, destination brand development has become a strategic tool around the world. Having a successful tourism brand can be highly influential in increasing destination competitive advantage, attracting tourists and consequently will result increased revenues from tourism and national economic prosperity. This will be possible through a strategy of brand equity.
Introduction
Tourism has had a positive effect on the country's economic development, particularly in terms of foreign exchange earnings, the employment rate, taxes and other areas (Richards, 2013). However due to increasing competition and the emergence of phenomena such as global markets, domestic industries of every country need to increase their competitive advantages. Brand equity is one of the strategic tools that causes commitment and higher frequency of consumption, increasing economic value for shareholders and expands economic activities beyond geographic boundaries (Iranzadeh et al., 1391). Brand equity is the core concept of brand management and has been studied from different perspectives. From the perspective of keller (1993) brand equity is the distinguished effect of brand knowledge on consumer response and reaction to marketing and strengthens preferences and purchase intentions of customers (Ranjbarian and Ghaffari, 1393; Namin and Ishmael Musharraf in 1392; Amari and Zendeh del, 1391).  Aaker and Equity (1991) defined brand equity based on the following five dimensions: 1) brand loyalty: the attitudes and behaviors of visitors to a particular brand destination show their own unique preferences, and they recommend that others visit that destination; 2) brand awareness: this refers to the extent that consumers recognize and remember the destination; 3) perceived quality: this refers to the quality of the tourism products or services offered by the destination, the level and degree of satisfaction in the minds of consumers, and their subjective feelings; 4) brand association: this dimension refers to the destination brand in the minds of consumers, including what they think about the brand, its product features, its functions and levels, the consumers' interests, the product's relevance to the consumers' lives, associated personality traits, and its competitors or countries; and 5) other exclusive brand assets (other proprietary brand assets); this dimension includes patents, trademarks, and the relationship between a company and its competitors (Bianchi et al., 2014)
Savadkuh is a county in Mazandaran province which has the lowest relative density of population in the province. On the other hand, according to the censuses conducted from 1375 to 1390, despite population growth in the country, this city had negative population growth (-19 percent). Apart from the population growth control, one of  the  main reasons of negative growth rate is emigration from the county to work and live in other cities since the unemployment rate in this county is 20/59 percent (Divsalar et al., 1392)
Concerning  these evidences, Tourism can play a crucial role in job creation and preventing emigration. Because of its geographical, historical and cultural features, Savadkhooh county is a good place to develop various types of tourism such as geotourism and ecotourism, medical tourism, cultural, natural, sport and religious tourism. Therefore, evaluating the tourism destination brand of Savadkuh is an essential element of formulating marketing strategies for this destination.
Finally  considering concepts in brand equity literature, this study tries to evaluate the important and effective factors in the development of tourism destination brand of Savadkuh, and to answer this question “how domestic tourist assess Savadkuh Brand?”
 
Materials and Methods
This study is an applied research and has been conducted through a quantative survey method. The population of the study is domestic tourists who visited Savadkouh county in the period of early June  to late July,2016. Initially, Four cities Zirab,,Polsefid,,Aalasht and Shirgah were selected through cluster sampling; and then 4 tourist attractions including:  the Museum of Anthropology, Shoormast Lake, Javarem Tourist Area and palang forest and Fall were selected from these four cities. The respondents were chosen through random numbers tables. The Cochran teqnique in a .95 confidence level and P= 0.5 (error of 0.05) was used. The accounted sample size for the study was 348; but 430 questioners were distributed among the visitors from which 400 questioners were valid. 
To collect data needed for theoretical foundations documentation like (library resources, articles, books)  and internet were used. A 5-point Likert scale questioners was also used to gather data and to analyze them. According to the study conceptual model, six indicators t including brand awareness, brand image, brand perceived quality, perceived value of the brand, brand loyalty and brand equity were investigated.
 
Discussion and Results
Results of the study showed that in Savadkuh as the context of the study, brand awareness, brand image and perceived quality have significant positive effect on brand equity and brand image; as well perceived value and brand equity have a significant positive effect   on brand loyalty. The brand awareness has the greatest impact on brand equity and brand equity has   the greatest impact on brand loyalty. But the perceived quality   does  not have any direct significant effect on brand loyalty.
 
Keywords: Brand Equity, Destination Brand, Brand Loyalty, Savadkuh.
 
References:

Ammari, H. and zendeh del, A. (2012). The assessment of the mediator effect on brand mental image formation of a special value,  Management Beyond, 20(5): 59–78
Bianchi, C., Pike, S. and Lings, I. (2014). Investigating attitudes towards three South American destinations in an emerging long haul market using a model of consumer-based brand equity (CBBE), Tourism   Management, No. 42: 215-223.
Divsalar, A., Ahmadi Dashtiyani, H. and Ali Pur, A. (2013). Study the factors affecting the sustainable development of tourism Savadkhooh, National Conference Tourism, Geography and Environmental Sustainability, Hamedan.
Iranzadeh, S., Ranjbar, I. and  Sadegh pur, N. (2012). Examine the effect of the marketing mix on brand equity,  Journal of New Marketing Research, 3(3): 155 – 172.
Ranjbariyan, B. and Ghaffari, M. (2014). Dimensions brand is particularly valuable tourist destination. Journal of New Attitudes in Human Geography, 7(1): 22 – 34.
Richards, G. (2013). Creativity and tourism in the city, Current Issues in Tourism,17(2): 1-26.
Tajzadeh Namin, A. and  Esmaile moshrefy, F. (2013) . Priority is particularly valuable components in the destination brand, Journal of Management Studies Tourism, 8(24): 35-58.
مراجع
  1. ایرانزاده، سلیمان؛ رنجبر، آیدا و صادق پور، ناصر (1391). بررسی تاثیر آمیزه بازاریابی بر روی ارزش ویژه برند، فصلنامه علمی پژوهشی تحقیقات بازاریابی نوین، سال 2، شماره 3: 172-155.
  2. ایمآنی خوش خو، محمد حسین و ایوبی یزدی، حمید (1389). عوامل مؤثر بر ارزش ویژه برند در مقصد گردشگری یزد، فصـلنامه مطالعـات گردشگری، شماره 13: 137-113
  3. تابش، شیرین السادات و نعمتی مهر، مرجان (۱۳۹۳). تبیین استراتژی های برند گردشگری مبتنی بر تصویر ذهنی، کنفرانس بین المللی توسعه پایدار، راهکارها و چالش­ها با محوریت کشاورزی، منابع طبیعی، محیط زیست، تبریز.
  4. جهانیان، منوچهر؛ حیدری، زهرا و خلیلی، سعید(1392). بررسی ارزش ویژه برند در گردشگری (مطالعه موردی: مقصد گردشگری رامسر). فصلنامه علمی پژوهشی نگرش‌های نو در جغرافیای انسانی، سال پنجم، شماره دوم، دانشگاه گرمسار: 35-21
  5. دانایی فرد، حسن؛ الوانی، سید مهدی وآذر،عادل (1389). روش شناسی پژوهشهای کمی در مدیریت:رویکردی جامع، تهران، اشرافی، صفار.
  6. دهدشتی، زهره؛ خانی، سجاد و اجلی، امین (1393). نقش تبلیغات و تبلیغات شفاهی در ارتقاء ارزش ویژه برند درمقصد گردشگری شهر اصفهان، فصلنامه علمی ـ پژوهشی مطالعات مدیریت گردشگری، سال 8، شماره 25:  61-27
  7. دیوسالار، اسداله ؛احمدی دشتیانی، حمیرا و علی پور، عباس (1392). بررسی عوامل موثر بر توسعه پایدار گردشگری سوادکوه، همایش ملی گردشگری، جغرافیا و محیط زیست پایدار، همدان، انجمن ارزیابان محیط زیست هگمتانه.
  8. رحیم نیا ، فریبرز.؛ فاطمی، سیده زهرا و هرندی، عطاءالله (1392). بررسی آثار متقابل ابعاد ارزش ویژة برند مبتنی بر مشتری مورد مطالعه: هتلهای پنج ستارة کلانشهر مشهد، مجله مدیریت بازرگانی، دوره 5،  شماره4: 20-1
  9. رنجبریان، بهرام و غفاری ، محمد (1393). شناسایی ابعاد ارزش ویژه برند مقصد گردشگری، فصل‌نامه علمی پژوهشی نگرش های نو در جغرافیایی انسانی، سال 7، شماره 1: 34-22.
  10. زارعی، قاسم؛ باشکوه اجیرلو، محمد و محمودی پاچال، زینب (1395). بررسی اثر کیفیت ادراک شده از برند بر ارزش ویژه برند مقصد گردشگری سرعین، دومین کنفرانس بین المللی حسابداری، مدیریت و نوآوری در کسب و کار، رشت، دانشگاه لوتران کالیفرنیا و شهرداری رشت.
  11. عماری، حسین و زنده دل، احمد (1391). ارزیابی تاثیر واسطه ای تصویر ذهنی برند روی شکل گیری ارزش ویژه برند، مجله فراسوی مدیریت، سال 5، شماره 20: 78-59.
  12. کاظمی، علی؛ غفاری، محمد ؛ کنجکاو منفرد‌‌، امیر رضا و تسلیمی بابلی، امین (1394). بررسی تأثیر احساس تعلق به مقاصد گردشگری بر رضایت و وفاداری گردشگر (مطالعه ی موردی: گردشگران خارجی سفر کرده به شهر اصفهان، فصلنامه برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، سال 4، شماره12: 51-34 .
  13. کیانی فیض آبادی،زهره (1395). تاثیر تصویر و شخصیت مقصد بر دلبستگی و رضایت گردشگران (مطالعه موردی: گردشگران داخلی شهر اصفهان)، فصلنامه برنامه‌ریزی و توسعه گردشگری، سال 5، شماره 16: 149-147.
  14. محمودی، سمیه؛ رنجبریان، بهرام و فتحی، سعید (1394). شناسایی عوامل موثر بر تصویر ذهنی گردشگران خارجی از ایران، فصلنامه برنامه ریزی و توسعه گردشگری، سال 4، شماره13: 92-72.
  15. همتی، رضا و زهرانی، داود (1393). بررسی عوامل موثر بر رضایتمندی و وفاداری گردشگران خارجی به اصفهان به مثابه برند گردشگری، فصلنامه برنامه ریزی و توسعه گردشگری، سال 3، شماره 10: 204-182.
  16. Aaker, D.A. (1996). Measuring brand equity across products and markets, California Management Review, 38(3): 102-120.‏
  17. Arnett, D.B., Laverie, D.A. and Meiers, A. (2003). Developing parsimonious retailer equity indexes using partial least squares analysis: A method and applications, Journal of Retailing, 79(3): 161-170.‏
  18. Bianchi, C., Pike, S. and Lings, I. (2014). Investigating attitudes towards three South American destinations in an emerging long haul market using a model of consumer-based brand equity (CBBE), Tourism Management, 42: 215-223.
  19. Boo, S. (2006). Multidimensional Model of Destination Brands: An Application of Customer-Based Brand Equity, University of Nevada, las Vegas.
  20. Boo, S., Busser, J. and Baloglu, S. (2009). A MODEL OF Customer- based brand equity and its application to multiple destinations, Tourism Management, 30: 219- 231.
  21. Bordea, A. (2014). Destination Brand Equity for European City Destinations, Master thesis, University of Southern Denmark.
  22. Chekalina, T. (2015). A Value Co-Creation Perspective on Customer-Based Brand Equity Modelling for Tourism Destinations: A Case from Sweden, Doctoral dissertation, Mid Sweden University.
  23. Chen, C.F. and Myagmarsuren, O. (2010). Exploring relationships between Mongolian destination brand equity, satisfaction and destination loyalty, Tourism Economics, 16(4): 981-994.
  24. Echtner, C.M. and Ritchie, J.B. (1991). The meaning and measurement of destination image, Journal of Tourism Studies, 2(2): 2-12.
  25. Embacher, J. and Buttle, F.(1989). A repertory grid analysis of Austrias image as a summer vacation destination Hankinson, G. (2005). Destination brand images: a business tourism perspective, Journal of Services Marketing, 19/1: 24-32.
  26. García, J.A., Gómez, M. and Molina, A. (2012). A destination-branding model: An empirical analysis based on stakeholders, Tourism Management, 33(3): 646-661.‏
  27. Hair, J.F., Hult, G.T.M., Ringle, C.M. and Sarstedt, M. (2016). A Primer on Partial Least Squares Structural Equation Modeling (PLS-SEM). 2nd Edition. Thousand Oaks: Sage
  28. Kashif, M., Samsi, S.Z.M. and Sarifuddin, S. (2015). Brand equity do Forte Lahore como uma marca de destino turístico, RAE-Revista de Administração de Empresas, 55(4): 432-443.‏
  29. Kim, S., Yoon, S. and Kim, Y. (2011). Competitive Positioning among International Convention Cities in the East Asian Region, Journal of Convention & Event Tourism, 12(2): 86-105
  30. Kladou, S. and Kehagias, J. (2014). Assessing destination brand equity: An integrated approach, Journal of Destination Marketing & Management,3(1): 2-10.
  31. Konecnik, M. (2007). Croatian-based brand equity for Slovenia as a tourism destination, Economic and business review for Central and South-Eastern Europe, 8(1): 83.‏
  32. Konecnik, M. and Gartner, W.C. (2007). Customer-based brand equity for a destination, Annals of Tourism Research, 34(2): 400-421.‏
  33. Kwun, J.W. and Oh, H. (2004). Effects of brand, price, and risk on customers’ value perceptions and behavioral intentions in the restaurant industry, Journal o f Hospitality & Leisure Marketing, 77(1), 31-49.
  34. Lee, J. and Back, k. (2008). Attendee-base brand equity Tourism, Tourism Management, 29(2): 331-344
  35. Liu, C.H.S. and Chou, S.F. (2016). Tourism strategy development and facilitation of integrative processes among brand equity, marketing and motivation, Tourism Management, 54: 298-308.‏
  36. Qaemi, V. (2012). An empirical survey on perceived value from tourism destination based on brand equity model: A case study of Qeshm Island, Management Science Letters, 2(7): 2347-2354.‏
  37. Richards, G. (2013). Creativity and tourism in the city, Current Issues in Tourism,17(2): 1-26.
  38. Sibireva, E. (2014). Сustomer-Based Brand Equity Model (cbbe) for Measurement of Mice Destinations Brand‌ Performance, Doctoral dissertation, Faculty of tourism, University of Girona.‏
  39. Walmsly, DJ. and Jenkins, J.M. (1993). Appraisive images of tourist areas: an application of personal constructs in Hankinson, Australian Geographer,  24(2): 1-13.
  40. Zhang, H., Fu, X., Cai, L.A. and Lu, L. (2014). Destination image and tourist loyalty: A meta-analysis, Tourism Management, 40: 213-223.‏
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 3,075
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 3,620


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب