دانشگاه مازندران

 آمار

تعداد نشریات30
تعداد شماره‌ها467
تعداد مقالات4,519
تعداد مشاهده مقاله7,144,859
تعداد دریافت فایل اصل مقاله5,334,671
لطفی, صدیقه, رمضان زاده لسبوئی, مهدی, ابراهیمیان, مهناز. (1396). سنجش نگرش مردم نسبت به نقش آموزش در تمایل به کارآفرینی بوم‌گردی (مطالعه موردی: منطقه کویری و بیابانی خور و بیابانک). پژوهشنامه مدیریت اجرایی, 6(21), 54-76. doi: 10.22080/jtpd.2017.1528
صدیقه لطفی; مهدی رمضان زاده لسبوئی; مهناز ابراهیمیان. "سنجش نگرش مردم نسبت به نقش آموزش در تمایل به کارآفرینی بوم‌گردی (مطالعه موردی: منطقه کویری و بیابانی خور و بیابانک)". پژوهشنامه مدیریت اجرایی, 6, 21, 1396, 54-76. doi: 10.22080/jtpd.2017.1528
لطفی, صدیقه, رمضان زاده لسبوئی, مهدی, ابراهیمیان, مهناز. (1396). 'سنجش نگرش مردم نسبت به نقش آموزش در تمایل به کارآفرینی بوم‌گردی (مطالعه موردی: منطقه کویری و بیابانی خور و بیابانک)', پژوهشنامه مدیریت اجرایی, 6(21), pp. 54-76. doi: 10.22080/jtpd.2017.1528
لطفی, صدیقه, رمضان زاده لسبوئی, مهدی, ابراهیمیان, مهناز. سنجش نگرش مردم نسبت به نقش آموزش در تمایل به کارآفرینی بوم‌گردی (مطالعه موردی: منطقه کویری و بیابانی خور و بیابانک). پژوهشنامه مدیریت اجرایی, 1396; 6(21): 54-76. doi: 10.22080/jtpd.2017.1528

سنجش نگرش مردم نسبت به نقش آموزش در تمایل به کارآفرینی بوم‌گردی (مطالعه موردی: منطقه کویری و بیابانی خور و بیابانک)

برنامه ریزی و توسعه گردشگری
مقاله 3، دوره 6، شماره 21، شهریور 1396، صفحه 54-76    اصل مقاله (394.14 K)
نوع مقاله: علمی-پژوهشی
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/jtpd.2017.1528
نویسندگان
صدیقه لطفی* 1؛ مهدی رمضان زاده لسبوئی2؛ مهناز ابراهیمیان3
1استاد گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه مازندران
2استادیار گروه مدیریت جهانگردی دانشگاه مازندران
3دانشجوی کارشناسی ارشد اکوتوریسم دانشگاه مازندران
تاریخ دریافت: 05 دی 1394،  تاریخ بازنگری: 27 مرداد 1395،  تاریخ پذیرش: 14 شهریور 1396 
چکیده
مسئله توسعه کارآفرینی اکوتوریستی، شکل دهنده­ی مفهوم اقتصاد زیست محیطی در جوامع محلی است که تا حدودی با سایر اشکال کارآفرینی تفاوت دارد .کارآفرینی اکوتوریسم نیازمند یک سری از عوامل بسترساز و فراهم بودن شرایط محیطی برای شکل­گیری و تحقق است تا منجر به افزایش فرصت­ های کارآفرینی، علاقه، انگیزه و مهارت­ های کارآفرینانه و سازگار با حفظ محیط زیست و نیازهای ذینفعان در حوزه ­ی اکوتوریسم شود. هدف پژوهش حاضر، بررسی میزان آموزش و آگاهی به عنوان دو عامل تآثیر گذار درتوسعه کارآفرینی اکوتوریستی در منطقه کویری و بیابانی خورو بیابانک است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی مبتنی بر پیمایش است. به منظور استخراج متغیرها و شاخص­ های تأثیرگذار از مبانی نظری مرتبط با موضوع استفاده شد. ابزار اصلی در گردآوری داده ­ها، پرسشنامه و مصاحبه است. داده ­های گردآوری شده در پرسشنامه با استفاده از نرم­ افزار آماری SPSS پردازش شدند و بر اساس هدف و ماهیت داده ­ها از آزمون­ های آماری فریدمن، تی تک نمونه­ ای و همبستگی پیرسون استفاده شد. یافته­ های تحقیق نشان می­ دهد که میزان آموزش، آگاهی، دانش و توسعه کارآفرینی اکوتوریستی در منطقه مورد نظر در وضعیت مطلوبی قرار دارند. بر اساس نتایج آزمون پیرسون بین توسعه کارآفرینی اکوتوریستی و میزان آموزش و آگاهی رابطه معنادار و همبستگی مثبت(مستقیم) وجود دارد و می ­توان اذعان داشت که با افزایش میزان آموزش و آگاهی، میزان کارآفرینی اکوتوریستی نیز در منطقه مورد نظر توسعه و افزایش پیدا می­ کند.
کلیدواژه‌ها
اکوتوریسم؛ توسعه کارآفرینی اکوتوریستی؛ آموزش و آگاهی؛ منطقه کویری خور و بیابانک
عنوان مقاله [English]
The Relation of Training and Knowledge with Development of Ecotourism Entrepreneurship (A Case Study of Desert Regions of Kerman)
نویسندگان [English]
Sedigheh Lotfi1؛ Mehdi Ramzanzadeh Lesboei2؛ Mahnaz Ibrahimian3
1Professor of Geography and Urban Planning, University of Mazandaran
2Assistant Professor of Tourism, University of Mazandaran
3MA Student of Ecotourism, University of Mazandaran
چکیده [English]
Extended Abstract
The subject of ecotourism entrepreneurship development is shaping the concept of environmental economy in local communities which differs from other types of entrepreneurship in some extent. Ecotourism requires a series of conductive factors and provision of environmental conditions for formation and realization to enhance ecotourism entrepreneurship interest, motivation and entrepreneurial skills compatible with environment and the needs of stakeholders in ecotourism. The present research aimed to examine the relation of training and awareness as two effective factors in development of ecotourism entrepreneurship in a desert area of Khour and Biabanank. The methodology of the research is based on descriptive-analytical approaches by conducting a field work to complete the given questionnaires. The data were processed using SPSS and different statistical were applied regarding to the aim and nature of data. The main statistical tests included Friedman, one tailed t test and Pearson correlation. The results revealed that the level of training and knowledge in entrepreneurship placed in an appropriate level. There has been a positive correlation between ecotourism entrepreneurship and the level of training and awareness. So it can be concluded that by increasing the level of training the level of ecotourism entrepreneurship will increase considerably.
 
Introduction
Today the role and impact of entrepreneurship on the socio-economic growth and development and employment is completely discernible. So that, this era is coined as entrepreneurship era by some scholars. Tourism is one of the economic sectors that contribute to the high level of entrepreneurial activities. However entrepreneurship in tourism is not the only way of job and income increase but it can certainly be the greatest and most productive means. The studies from experimental researches show the matter of entrepreneurship can develop more by training. With the arrivals of sociologists in the field of studies the significance of entrepreneurship in various sectors especially training became increasingly evident. So it, led to increase of efforts for development of entrepreneurship in tourism and education in the past two decades. The township of Khour and Biabanak with its capacities has been considered by private investors in the field of ecotourism in the recent decade. In this research examines the relation of training and knowledge as two effective factors on the ecotourism entrepreneurship in the region. 
 
Materials and Methods
The research method is a questionnaire-based survey. Ecotourism entrepreneurship development considered as dependent; and training and knowledge components as independent variables. The indices of the research were identified from scientific resources and the validity of the questionnaire was confirmed by experts (mainly university professors) and then was completed by the heads of households. The reliability of the questionnaires was calculated using Cronbach and the volume of samples were obtained via Cochran which 200 persons. To complete the questionnaire, the available simple random were used. The data were processed using SPSS and the statistical tests were applied regarding to the nature of data and the purposes of the research in two levels of descriptive and inferential findings. In descriptive finding only the personal information of respondents are described and in inferential findings were analyzed using one sample t test; also Pearson correlation was applied to understand the impact of independent variable on the dependent one.
 
Discussion and Results
On the base of results, it can be discussed that that each three components have good condition. Also there is significant relation between training and knowledge with ecotourism entrepreneurship regarding to the Pearson correlation. So ecotourism entrepreneurship can create employment opportunities for rural residents which ultimately such trend can preserve local resources and people to stay in the region and develop community sustainability.
 
Conclusion
With respect to the results and discussion, the development of ecotourism entrepreneurship should follow policies which create public knowledge about the benefits of this approach in the economy and local communities. The increase of educational programs to train local stakeholders relevant to tourism by enhancing a series of chain small and intermediate activities can change the attitudes of local people and bring prosperity into the region.
 
Keywords: Ecotourism, Ecotourism Entrepreneurship Development, Training and Knowledge, Desert Areas of Kour and Biabanak
 
References
 

Akbarpour Seraskanroud, M., Rahimi, M. and Mohammadi, F. (2011). Measuring the impacts of tourism expansion on the aspects of sustainable tourism (A case study of Hashtroud Township), Quarterly of Regional Planning, 1(3): 93-104 (In Persian).
Movaghar, M. and Bagheri, A. (2014). Role of social entrepreneurship in ecotourism development (A case study of Indonesia), Second Conference of Entrepreneurship & Competitiveness, Sari, Center of Entrepreneurship and relation with industry, Mazandaran University (In Persian).
Samiei, S. and Akhondzadeh, M. (2013). The role of entrepreneurship in development of tourism industry, National Conference of Accounting and Management (In Persian).
Situmorang, D. and Mirzanti, I. (2012). Social entrepreneurship to develop ecotourism, Procedia Economics and Finance, 4: 398-405.
  Soltani, Z., Kiani, S. and Taghdisi, A. (2013). The role of ecotourism in employment opportunities and increase of income (A case study of Khansar Province), Quarterly of Geographical Researches, 28(4): 137-152 (In Persian). 
Swaders, Roel T. (2009). Educational Needs of the Entrepreneur: Unique or a Predictable Pattern?, Business Administration M.Sc. (60644), http://essay.utwente.nl/60096/.
کلیدواژه‌ها [English]
Ecotourism, Ecotourism Entrepreneurship Development, Training and Knowledge, Desert Areas of Kour and Biabanak
مراجع
  1. افتخاری، عبدالرضا؛ پورطاهری، مهدی و فضلی، نفیسه (1393). تحلیل عوامل مؤثر در توسعه کارآفرینی گردشگری روستایی، مجله برنامه­ریزی و توسعه گردشگری، سال 3، شماره 8: 115-95.
  2. اکبرپور سراسکانرود، محمد؛ رحیمی، محسن و محمدی، فاضل (1390). سنجش تأثیرات گسترش گردشگری بر ابعاد توسعه پایدار گزارش موردی از ( شهرستان هشترود)، فصلنامه برنامه­ریزی منطقه­ای، سال 1، شماره 3: 104-93.
  3. اکبری، مرتضی؛ غلامزاده، رضا وآراستی، زهرا (1394). نیازسنجی آموزشی جوانان روستایی شهرستان ورامین در زمینه­ی کارآفرینی به منظور راه اندازی کسب و کارهای صنایع دستی روستایی، فصلنامه پژوهش­های روستایی، دوره­ی 6، شماره 2: 139-125.
  4. آراستی، زهرا؛ سفیدگر، افروز و زعفریان، رضا (1394). تبیین نقش مؤلفه­های فردیریا، محیطی و سیستمی در موفقیت آموزش الکترونیکی کارآفرینی دانشگاه تهران، فصلنامه توسعه کارآفرینی، دوره 8، شماره 1 : 79-61.
  5. آراستی، زهرا و غلامی، منیره (1389). علل شکست کارآفرینان در ایران، فصلنامه توسعه کارآفرینی، سال 2، شماره 7: 196-173.
  6. بوزجمهری، خدیجه؛ رومیانی، احمد و اسماعیلی، آسیه (1393). بررسی عوامل مؤثر بر رشد کارآفرینی در تقویت جوامع روستایی در راستای توسعه پایدار، همایش ملی چشم انداز توسعه پایدار روستایی در برنامه ششم توسعه کشور، مشهد، انجمن اقتصاد کشاورزی ایران، دانشگاه فردوسی مشهد.
  7. جمشیدی کهساری، حمزه و قاسمی، میثم (1387). کارآفرینی؛ مفاهیم، نقش­ها، مهارت­ها، کارآفرینی، انجمن پردیس قم دانشگاه تهران، سال 1، شماره 1: 43-32.
  8. حسینی، سیده راحله و حسینی، سیده الهام (1391). آموزش کارآفرینی: رویکردی نو در جهت حل مشکل اشتغال فارغ­التحصیلان کشاورزی، کنفرانس ملی کارآفرینی و مدیریت کسب و کارهای دانش بنیان، دانشگاه مازندران.
  9. دادورخانی، فضیله؛ رضوانی، محمدرضا؛ ایمنی قشلاق، سیاوش و بوذر جمهری، خدیجه (1390). تحلیل نقش گردشگری در توسعه­ی ویژگی­های کارآفرینانه و گرایش به کارآفرینی در بین جوانان روستایی (موردی از روستای کندوان و اسکندان شهرستان اسکو)، پژوهش­های جغرافیای انسانی، شماره 78: 196-169.
  10. رضایی، روح الله (1393). بررسی نقش و جایگاه کارآفرینی در توسعه تعاونی­های روستایی، نشریه کارآفرینی در کشاورزی، سال 1، شماره اول: 102-85.
  11. رضایی، روح­الله؛ کریمی، آصف؛ کرمی، فاطمه و صفا، لیلا (1391). بررسی نیازهای آموزشی دانشجویان کارشناسی ارشد رشته­های کشاورزی در زمینه­ی کارآفرینی (مطالعه موردی: دانشگاه زنجان)، فصلنامه توسعه کارآفرینی، دوره 5، شماره 3 : 84-65.
  12. رضوانی، محمدرضا و نجارزاده، محمد (1387). بررسی و تحلیل زمینه­های کارآفرینی روستاییان در فرآیند توسعه­ی نواحی روستایی گزارش موردی از (دهستان براآن جنوبی شهرستان اصفهان)، فصلنامه توسعه کارآفرینی، سال 1، شماره 2: 182-161.
  13. رضوانی، محمدرضا (1383). مقدمه­ای بر برنامه­ریزی توسعه­ی روستایی در ایران، تهران: نشر قومس.
  14. سجاسی قیداری، حمدالله؛  افتخاری، عبدالرضا؛ پورطاهری، مهدی و آذر، عادل (1393). الگوی توسعه کارآفرینی اکوتوریسم در مناطق روستایی (مطالعه موردی: از رود دره های گردشگری استان تهران)، پژوهش های جغرافیای انسانی، دوره 46، شماره 2: 293-273.
  15. سلطانی، زهرا؛  کیانی، صدیقه و تقدیسی، احمد (1392). نقش اکوتوریسم در فرصت های شغلی و افزایش در آمد (مطالعه موردی: شهرستان خوانسار)، فصلنامه تحقیقات جغرافیایی، سال 28، شماره 4:  152-137.
  16. سلمانی، محمد؛ بدری، سید علی؛ قصابی، محمدجواد و عشورنژاد، غدیر (1392). درجه بندی سکونتگاه­های روستایی برای توسعه گردشگری بیابان با استفاده از روش Electre3 (مطالعه موردی: خور و بیابانک)، فصلنامه جغرافیا و پایداری محیط، شماره 6: 22-1.
  17. سمیعی، سحر و آخوندزاده، مصطفی (1392). نقش کارآفرینی در توسعه صنعت گردشگری، کنفرانس ملی حسابداری و مدیریت.
  18. صفری، سعیدو سمیع­زاده، مهدی (1391). نیازسنجی آموزش دانش و مهارت کارآفرینی در رشته­های علوم انسانی، نشریه­ علمی پژوهشی فناوری آموزش، سال 7، شماره 1: 79-65.
  19. عبدالله زاده، غلامحسین، شریف­زاده، ابوالقاسم، عربیون، ابوالقاسم، طلایی، مهدی، (1391). « شناسایی و اولویت­بندی سرفصل­ها و محتوای دوره­های آموزش کارآفرینی بر اساس کارکردهای کسب و کار». نامه آموزش عالی، سال 5، شماره 18: 114-89.
  20. عبداللهی، عیوض (1386). اکوتوریسم سازگار با حفاظت از محیط زیست و پایداری منابع طبیعی، ششمین کنفرانس اقتصاد کشاورزی ایران،مشهد، انجمن اقتصاد کشاورزی ایران، دانشگاه فردوسی مشهد.
  21. علی­میری، مصطفی (1387). آموزش کارآفرینی: پیدایش، توسعه، گرایش­ها و چالش­ها، فصلنامه توسعه کارآفرینی، سال 1، شماره 1: 169-133.
  22. غلامی، نازی و بدر، حدیثه (1393). بررسی نقش ویژگی­های کارآفرینان، اکوتوریسم و شبکه­های اجتماعی در موفقیت فعالیت­های کارآفرینی، دومین همایش ملی کارآفرینی و رقابت­پذیری، ساری، مرکز کارآفرینی و ارتباط با صنعت دانشگاه مازندران.
  23. کروبی، مهدی (1387). فرهنگ قومی، سرمایه­ی فرهنگی و صنعت گردشگری. فصلنامه علمی پژوهشی رفاه اجتماعی، سال 7، شماره 28: 324-309.
  24. محمدپور زرندی، حسین و طباطبائی، سید محسن (1389). تأثیر اکوتوریسم در توسعه اقتصاد گردشگری شهر تهران، ویژه نامه اقتصاد گردشگری شهری.
  25. مرکز آمار ایران (1390). شناسنامه آبادی­های کل کشور.
  26. مطیعی لنگرودی، سید حسن؛ قدیری معصوم، مجتبی؛ رضوانی، محمدرضا و مقیمی، سید محمد (1390). تبیین نقش دهیاری­ها و شوراهای اسلامی در توسعه کارآفرینی روستایی (مطالعه موردی: بهاباد استان یزد). فصلنامه پژوهش­های روستایی، سال 2، شماره 1: 114-93.
  27. موقر، مرتضی و باقری، عارفه (1393). نقش کارآفرینی اجتماعی در توسعه اکوتوریسم گزارش موردی (از اندونزی)، دومین همایش ملی کارآفرینی و رقابت پذیری، ساری، مرکز کارآفرینی و ارتباط با صنعت دانشگاه مازندران.
  28. میری­پور فرد، بهروز و محبی، پروین (1392). بررسی نقش تسهیم دانش در کارآفرینی سازمانی، نخستین کنفرانس دانشجویی کارآفرینی در کشور، تهران: دانشگاه تهران.
  29. نجفی توه خشکه، پری و آزادی، سیامک (1391). اهمیت ترویج کارآفرینی در صنعت گردشگری، کنفرانس ملی کارآفرینی و مدیریت کسب و کارهای دانش بنیان، دانشگاه مازندران.
  30. نیک نژاد، مریم؛ مهدوی، علی و کرمی، امید (1393). تعیین مناطق مستعد توسعه ی اکوتوریسم با استفاده از فرآیند تحلیل شبکه­ای ANP (مطالعه موردی شهرستان خرم آباد)، جغرافیا و آمایش شهری- منطقه­ای، شماره 14: 214-195.
  31. Asian Productivity Organization. (2007). Entrepreneurship Development for Competitive Small and Medium Enterprises, Published by the Asian Productivity Organization, Hirakawacho, Chiyoda-ku, Tokyo, Japan.
  32. Anup K.C., Kedar Rijal and Ramesh Prasad, S. (2015). Role of ecotourism in environmental conservation and socioeconomic development in Annapurna conservation area, Nepal. International Journal of Sustainable Development & World Ecology, 22 (3): 251-258.
  33. Bassey B.E. (2015) Transforming the Nigeria tourism industry through tourism entrepreneurial development, African Journal of Business Management, 9(15): 569-580
  34. Bull I., Howard T. and Willard G. (1995). Entrepreneurship: Perspectives on Theory Building, 1st ed. Pergamon.
  35. De Lima, I. Borges; Kumble, Peter. A, De Almeida, M. Geralda; Chaveiro, E. Felício; Ferreira, Lara Cristine Gomes and Mota, R.D. (2016) Ecotourism community enterprises and ethno-development: modeling the Kalunga empowerment possibilities in the Brazilian savannah, Braz J Sci Technol, 3:1 DOI 10.1186/s40552-016-0013-8.
  36. Campbell, L.M. (1999). Ecotourism in Rural Developing Communities, Annals of Tourism Research, 26(3): 534-553.
  37. Gorman, G., Hanlon, D. and King, W. (1997). Some research perspectives on entrepreneurship education, enterprise education, and education for small business management: A ten-year literature review, International Small Business Journal, 15: 56-77.
  38. Isenberg, D. (2011). The Entrepreneurship Ecosystem Strategy as a New Paradigm for Economic Policy: Principles for Cultivating Entrepreneurship, The Babson Entrepreneurship Ecosystem Project. PP:1- 13
  39. Jiang, J. (2008). Evaluation of the Potential of Ecotourism to the Contribute to Local Sustainable Development: A Case Study of Tengtou Village, China, New Zealand, Massey University. http://mro.massey.ac.nz/handle/10179/703 [access date: 1/2014].
  40. Lordkipanidze, M. and Brezet, H. (2005). The entrepreneurship factor in sustainable tourism development', Journal of Cleaner Production 13:  787-798.
  41. Luczkiw, E., (2008). Entrepreneurship education in an age of chaos, complexity and disruptive change, OECD Education & skills, No. 18: 65-93.
  42. Nyaupane, G.P. and Thapa, B. (2004). Evaluation of ecotourism: a comparative assessment in the Annapurna onservation Area Project, Nepal, Journal of Ecotourism, 3(1): 20-45.
  43. Rasheed, H.S. (2000). Developing Entrepreneurial Potential in Youth the Effect of Entrepreneurial Education and creation, Available at: WWW.coba.usf.edu/Deportments/ management/Facultyl/rasheed/youth Entrepreneurship.
  44. Situmorang, D. and Mirzanti, I.  (2012). Social entrepreneurship to develop ecotourism, Procedia Economics and Finance, 4: 398-405.
  45. Swaders, Roel T. (2009). Educational Needs of the Entrepreneur: Unique or a Predictable Pattern?, Business Administration M.Sc. (60644), http://essay.utwente.nl/60096/.
آمار
تعداد مشاهده مقاله: 1,623
تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 1,469


سامانه مدیریت نشریات علمی. قدرت گرفته از سیناوب