پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 30 |
| تعداد شماره‌ها | 467 |
| تعداد مقالات | 4,519 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,144,871 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,334,683 |
واکاوی سیاست خارجی ترامپ نسبت به افغانستان با تأکید بر توافق‌نامه صلح با طالبان در سال 2020 | ||
| مطالعات راهبردی سیاست بین الملل | ||
| دوره 4، شماره 8، اسفند 1399 اصل مقاله (357.5 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/jpir.2021.20888.1195 | ||
| نویسندگان | ||
| مهدی هدایتی شهیدانی* 1؛ میلاد سلمانزاده2؛ محمدرضا بابایی3 | ||
| 1هیات علمی گروه علوم سیاسی دانشگاه گیلان | ||
| 2گروه علوم سیاسی دانشگاه علامه طباطبایی | ||
| 3دانشجوی مطالعات منطقه‌ای-مطالعات خاورمیانه دانشگاه تهران | ||
| تاریخ دریافت: 13 بهمن 1399، تاریخ بازنگری: 15 اردیبهشت 1400، تاریخ پذیرش: 25 فروردین 1400 | ||
| چکیده | ||
| با به قدرت رسیدن دونالد ترامپ به عنوان رئیس جمهور آمریکا، بحران افغانستان که از سال 2001 بر سیاست خارجی واشنگتن سایه افکنده است، وارد مرحله جدیدی شد. نکته قابل توجه در این مرحله پذیرش رسمی طالبان به عنوان واقعیتی سیاسی و میدانی در عرصه قدرت در افغانستان است که آمریکا را در مدار رویکرد صلح با طالبان و به دنبال آن پایان دادن به جنگ در افغانستان قرار داده است. هدف اصلی در مقاله حاضر بررسی سیاست خارجی آمریکا در صلح با گروه طالبان است. بر این اساس با بهره‌گیری از روش توصیفی – تحلیلی و منابع کتابخانه‌ای، این سوال اصلی را مطرح می‌کند که سیاست خارجی ترامپ در صلح با گروه طالبان چگونه تبیین می‌شود و مهم‌ترین عوامل موثر بر آن چیست؟ یافته‌های پژوهش نشان می‌دهد که ترامپ در انعقاد توافق صلح با طالبان از رویکرد نوانزواگرایی بهره برد که نوعی بین‌الملل‌گرایی گزینشی است و یک سیاست خارجی منفعت‌محور را ارائه می‌دهد. در این چارچوب آمریکا در دوره ترامپ سعی کرد با کمترین هزینه ممکن در افغانستان حضور داشته باشد و بحران در این کشور را مدیریت کند. مهم‌ترین عوامل موثر بر صلح آمریکا و طالبان نیز در دو سطح تغییرات سیاست‌های آمریکا و وضعیت میدانی و سیاست‌های دولت افغانستان قابل بررسی است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| افغانستان؛ سیاست خارجی آمریکا؛ انزواگرایی؛ ترامپ؛ طالبان | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Analysis of Trump's foreign policy towards Afghanistan with emphasis on the 2020 peace agreement with the Taliban | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Mehdi Hedayati Shahidani1؛ Milad Salmanzadeh2؛ MohammadReza Baba'i3 | ||
| 1Department of Political Science, University of Guilan, Iran | ||
| 2Department of Political Science, AllamehTabataba'i University (ATU) | ||
| 3Department of Regional Studies - Middle East Studies, University of Tehran | ||
| چکیده [English] | ||
| With the coming to power of Donald Trump as President of the United States, the Afghanistan crisis, which has overshadowed Washington's foreign policy since 2001, entered a new phase. The noteworthy point at this stage is the official acceptance of the Taliban as a political and field reality in the field of power in Afghanistan, which has put the United States in the orbit of a peace approach with the Taliban and subsequently ending the war in Afghanistan. The main purpose of this article is to examine US foreign policy in peace with the Taliban. Based on this, using descriptive-analytical method and library resources, it raises the main question of how Trump's foreign policy in peace with the Taliban is explained and what are the most important factors influencing it? The findings show that Trump used a neo-separatist approach in concluding a peace agreement with the Taliban, which is a selective internationalism that offers a utilitarian foreign policy. In this context, the United States during the Trump era tried to be present in Afghanistan at the lowest possible cost and manage the crisis in this country. The most important factors influencing the peace between the United States and the Taliban can be examined in two levels: changes in US policies and the field situation and policies of the Afghan government. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Afghanistan, US foreign policy, isolationism, Trump, Taliban | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 1,411 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 957 |
||