پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 494 |
| تعداد مقالات | 4,801 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,435,169 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,546,356 |
تحلیل مؤلفه‌های تأثیرگذار بر تحقق مدیریت بحران در مقیاس محلی (مطالعۀ موردی: کلان‌شهر تبریز) | ||
| مطالعات ساختار و کارکرد شهری | ||
| دوره 11، شماره 38، 1403، صفحه 241-266 اصل مقاله (1.62 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله استخراج از رساله و پایان نامه | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/usfs.2023.25984.2380 | ||
| نویسندگان | ||
| خدیجه موسوی1؛ رضا ولی‌زاده* 2؛ حسن احمدزاده2 | ||
| 1دانشجوی دکتری جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران | ||
| 2استادیار گروه جغرافیا و برنامه‌ریزی شهری، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 15 شهریور 1402، تاریخ بازنگری: 27 آبان 1402، تاریخ پذیرش: 27 آذر 1402 | ||
| چکیده | ||
| در رویکرد کاهش خطرپذیری سکونتگاه‌ها، جریان‌سازی مدیریت ریسک در برنامه‌های محلی با توجه به محلی بودن مخاطرات و اثرات آنها، گام مهمی برای ارائه‌ی یک چارچوب استراتژیک برای اجرای پروژه‌های مدیریت بحران محسوب می‌شود. با توجه به ضرورت کاربست مدیریت بحران در برنامه‌های محلی، هدف از پژوهش حاضر بررسی مؤلفه‌های تأثیرگذار بر تحقق مدیریت بحران در مقیاس محلی به‌منظور مواجهه با اثرات انواع بحران‌ها در کلان‌شهر تبریز بوده است. روش تحقیق در مطالعه‌ی حاضر کمی-کیفی با هدف کاربردی و ماهیت تحلیلی-اکتشافی است که در راستای تحلیل اطلاعات از مدل حداقل مربعات جزئی در نرم‌افزار Warp-PLS و رویکرد داده‌بنیاد در نرم‌افزار MAXQDA استفاده شده است. جامعه‌ی آماری تحقیق نیز شامل مدیران، مسئولان و نخبگان دانشگاهی کلان‌شهر تبریز بوده که با توجه به مشخص نبودن تعداد جامعه‌ی آماری، تعداد حجم نمونه با استفاده از فرمول کوهن در سطح اطمینان 95 درصد، 100 نفر تعیین شده است. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که بیشترین تأثیرگذاری بر تحقق مدیریت بحران در مقیاس محلی تبریز مربوط به متغیرهای تأکید بر برنامه‌ریزی محلی و پایین به بالا در نظام مدیریت بحران، اختصاص بودجه‌ی سالانه به دولت‌های محلی (شهرداری‌های مناطق) به‌منظور اقدامات مدیریت بحران، بهره‌مندی از افراد باصلاحیت دانشی در نظام مدیریت بحران هر منطقه و وجود سامانه‌ی اطلاعاتی پویا در شهرداری‌های مناطق ده‌گانه به‌منظور دست‌یابی به اطلاعات مکانی توزیع و شدت خطرات بوده که به ترتیب امتیاز هرکدام 74/0، 69/0، 66/0 و 65/0 محاسبه شده است. همچنین به‌منظور جریان‌سازی مدیریت بحران در سطوح محلی نیاز به رویکرد یکپارچه با درنظرگیری عوامل علی همچون ساختار سازمانی و سیاست‌ها و قوانین، میانجی (محیط خرد) همچون تهیه‌ی نقشه‌های خطر و سناریوهای ریسک منطقه‌ای و زمینه‌ای (محیط کلان) مانند برنامه‌های آگاهی و آموزش عمومی احساس می‌گردد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| مدیریت ریسک؛ مدیریت بحران؛ سطوح محلی؛ کلان‌شهر تبریز | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Analysis of the Factors Affecting the Implementation of Crisis Management at the Local Scale (Case Study: Tabriz Metropolis) ** | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Khadijeh Moosavi1؛ Reza Valizadeh2؛ Hassan Ahmadzadeh2 | ||
| 1Ph.D. Candidate, Department of Geography and Urban Planning, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran | ||
| 2Assistant Professor, Department of Geography and Urban Planning, Tabriz Branch, Islamic Azad University, Tabriz, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| In the approach of reducing the risk of settlements, streamlining risk management in local programs and considering the locality of risks and their effects are important steps to provide a strategic framework for implementing crisis management projects. In this regard and considering the importance of applying crisis management in local programs, the purpose of this research is to investigate the factors affecting the implementation of crisis management at the local scale to face the effects of various crises in the Tabriz metropolis. The research method in the present study is quantitative with an applied purpose and analytical-exploratory nature. To analyze the information, the partial least squares model was used in Warp-PLS software. The statistical population of the research included administrators, officials, and academic elites of the Tabriz metropolis, and the sample size was determined by using Cohen's formula of 100 people. The findings of the research show that the most significant impact on the realization of crisis management at the local scale is related to the variables of cooperation, financial considerations, and institutional capacity; the coefficients extracted based on the structural model of the research for each of these variables were 0.67, 0.61, and 0.55, respectively. Among the sub-components, the greatest impact on the realization of crisis management at the local scale is related to variables emphasizing local and bottom-up planning in the crisis management system, allocating annual budgets to local governments (municipalities of regions) for crisis management measures, benefiting from knowledgeable people in the crisis management system of each region, and the existence of a dynamic information system in the municipalities of 10 regions to obtain spatial information on the distribution and severity of risks, the score of each of which has been calculated as 0.74, 0.69, 0.66, and 0.65, respectively. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Risk management, Crisis management, Local levels, Tabriz metropolis | ||
| مراجع | ||
|
Abenir, M.A.D., Manzanero, L.I., & Bollettino, V. (2022). Community-based leadership in disaster resilience: the case of small island community in Hagonoy, Bulacan, Philippines. International Journal of Disaster Risk Reduction, 71, 1-13
Ainuddin, S., & Routray, J. K. (2012). Community resilience framework for an earthquake prone area in Baluchistan. International Journal of Disaster Risk Reduction, 2, 25-36.
Amanpoor, S., Hosseini Amini, H., & Ebadi, H. (2019). Explaining Strategic Crisis Management with Urban Resilience Approach (Case Study: The Worn-out Texture of Ahvaz City). Journal of Geography and Environmental Hazards, 8(30), 183-209. (In Persian).
Andrulis, D.P., Siddiqui, N.J., & Purtle, J.P. (2011). Integrating racially and ethnically diverse communities into planning for disasters: the California experience. Disaster Medicine and Public Health Preparedness, 5(3), 227–234.
Borsekova, K., Nijkamp, P., & Guevara, P. (2018). Urban resilience patterns after an external shock: An exploratory study. International Journal of Disaster Risk Reduction, 31, 381–392.
Brown, C., & Eriksson, K. (2008). A plan for (certain) failure: Possibilities for and challenges of more realistic emergency plans. International Journal of Emergency Management, 5(3/4), 292–310.
Cas, A. G., Frankenberg, E., Suriastini, W., & Thomas, D. (2014). The impact of parental death on child well-being: evidence from the Indian Ocean tsunami. Demography, 51(2), 437-457.
Chorynski, A., Pinskwar, I., Craczyk, D., & Kryzaniak, M. (2022). The emergence of different local resilience arrangements regarding extreme weather events in small municipalities, a case study from the Wielkopolska region, Poland. Sustainability, 14, 1-25.
Clarke, L. (2006). Worst cases: Terror and catastrophe in the popular imagination. University of Chicago Press, Chicago.
Danielsson, E. (2016). Following routines: a challenge in cross-sectorial collaboration. Journal of Contingencies and Crisis Management, 24(1), 36–45.
Davis, I., & Izadkhah, Y. (2006). Building resilient urban communities. Article from OHI, 31(1), 11-21.
De Bruijn, K., Buurman, J., Mens, M., Dahm, R., & Klijn, F. (2017). Resilience in practice: Five principles to enable societies to cope with extreme weather events. Environmental Science. Policy, 70, 21–30.
Dumienski, G., Mruklik, A., Tiukało, A., & Bedryj, M. (2020). The Comparative Analysis of the Adaptability Level of Municipalities in the Nysa Kłodzka Sub-Basin to Flood Hazard. Sustainability, 12, 1-9.
Eriksson, K. (2023). Organisational learning without fire? Risk analyses as a basis for developing crisis management capabilities. Safety Science, 163, 1-8.
Feldman, M.S., & Orlikowski, W.J. (2011). Theorizing practice and practicing theory. Organization Science, 22(5), 1240–1253.
Hamedani, P., & Rajabi, A. (2023). Factors Affecting Vulnerability of Urban Space with Crisis Management Approach Case Study: Robat Karim City. Journal of Applied Researches in Geographical Sciences, 23(68), 427-444. (In Persian).
Master plan of Tabriz (2016). Consulting Engineers of Role of Environment, Ministry of Roads and Urban Development, General Department of Roads and Urban Development of East Azerbaijan Province, approved on 2016/11/14. (In Persian).
Mirzaei, H., Yavar, B., & Mirtaheri, M. (2008). Lessons learn from disaster management in sistan. Drough along the world 7 intrnational pora, davos, Switzerland.
Moerschell, L., & Novak, S.S., (2020). Managing crisis in a university setting: the challenge of alignment. Journal of Contingencies and Crisis Management, 28(1), 30–40.
Olsen, M., Oskarsson, P-A., Jallberg, N., Granasen, M., & Nordstrom, J. (2023). Exploring collaborative crisis management: A model of essential capabilities. Safety Science, 162, 1-13.
Oscarsson, O. (2022). Crisis-as-practice: Conceptualizing the role of everyday work practices in crisis management. International Journal of Disaster Risk Reduction, 83, 1-10.
Pinskwar, I., Chorynski, A., & Kundzewicz, Z.W. (2020). Severe drought in the spring of 2020 in Poland—More of the same? Agronomy, 10, 1-13.
Roth, M. (2018). A resilient community is one that includes and protects everyone. Bulletin of the Atomic Scientists, 74(2), 91–94.
Sajjad, M. (2021). Disaster resilience in Pakistan: A comprehensive multi-dimensional spatial profiling. Applied Geography, 126, 1-11.
Spector, B. (2019). There is no such thing as a crisis: a critique of and alterative to the dominant crisis management model. Journal of Contingencies and Crisis Management, 27(3), 274–279.
Taheri, A., Alaminezhad, M., & Hasanzadeh, H. (2020). Safety management and urban crisis in municipalities. New research approaches in management and accounting, 14(43), 118-134. (In Persian).
Talebpour, A., & Mojahed Dini, M. (2019). The role of urban integrated management in improving crisis management and increasing the quality of public services to citizens (case study: Tehran province). Socio-cultural development studies, 7(4), 67-92. (In Persian).
Tariq, H., Pathirage, C., & Fernando, T. (2021). Measuring community disaster resilience at local levels: an adaptable resilience framework. International Journal of Disaster Risk Reduction, 62, 1-14.
Tokakis, V., Polychroniou, P., & Boustras, G. (2019). Crisis management in public administration: The three phases model for safety incidents. Safety Science, 113, 37-43.
UNISDR. (2005). Hyogo framework for 2005-2015: Building the resilience ofthe nations andcommunities to disasters, www.unisdr.org/wcdr/intergover/official-docs.
UNISDR. (2015). Sendai Framework for Disaster Risk Reduction 2015–2030. The United Nations Office for Disaster Risk Reduction, Geneva, Switzerland.
UNISDR. (2017). How to make cities more resilient: A handbook for local government leaders: A contribution to the global campaign 2010–2015, making cities resilient-my City is getting ready! United Nations.
Wiedmer, R., Rogers, Z.S., Polyviou, M., Mena, C., & Chae, S. (2021). The dark and bright sides of complexity: a dual perspective on supply network resilience. Journal of Business Logistics, 42 (3), 336–359.
Williams, T.A., Gruber, D.A., Sutcliffe, K.M., Shepherd, D.A. & Zhao, E.Y. (2017). Organizational response to adversity: fusing crisis management and resilience research streams. The Academy of Management Annals, 11(2), 733–769.
Wisniewski, M. (2022). Analysis of the integrity of district crisis management plans in Poland. International Journal of Disaster Risk Reduction, 67, 1-11.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 195 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 144 |
||