پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 30 |
| تعداد شماره‌ها | 467 |
| تعداد مقالات | 4,519 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,144,861 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,334,676 |
مثال خیر به مثابه ایزد اعلی یا مبداء نخستین در محاورة جمهوری افلاطون | ||
| کاوش‌های فلسفه و دین | ||
| دوره 3، شماره 1 - شماره پیاپی 5، شهریور 1403، صفحه 159-181 اصل مقاله (488.75 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی اصیل (Original Article) | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/jre.2024.28103.1227 | ||
| نویسنده | ||
| مجید صدرمجلس* | ||
| دانشیار گروه فلسفه، دانشکده ادبیات فارسی و زبانهای خارجی، دانشگاه تبریز، تبریز، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 29 شهریور 1403، تاریخ بازنگری: 20 آبان 1403، تاریخ پذیرش: 04 آذر 1403 | ||
| چکیده | ||
| نوشتة حاضر خداشناسی طبیعی افلاطون را از چشم‌انداز مثالِ خیر در جمهوری بررسی می‌کند؛ پرسش این است: چرا و چگونه در محاورة جمهوری، مثال خیر به عنوان مبدأ نخستین یا ایزد اعلی مطرح می‌گردد؟ پاره‌ای از بحث‌های محاوره، مستقیم یا غیرمستقیم با الهیّات طبیعی مرتبط‌اند: مانند نظریة مُثل، حُسن و قُبح ذاتی-عقلی، نقد خداشناسی اسطوره‌ای، نظریة نفس، آخرت شناسی و مثالِ خیر. بعضی از این‌‌ها را افلاطون در محاوره‌های فایدون، فایدروس و مهمانی بررسی می‌کند و برخی را در جمهوری. در اینجا می‌کوشیم با توجه به بعضی از بحث‌های نامبرده، به بررسی پرسش بالا و تبیین آن در محدودة جمهوری دست یابیم. افلاطون با پذیرش حُسن ذاتی-عقلی برای مفاهیم اخلاقی مانند عدالت (= مثال عدالت)، به سوی نقد الهیّات اسطوره‌ای راهی گشوده است و سپس با پی‌افکندن سه قانون خداشناختی و آخرت‌شناختی، به تثبیت مثالِ خیر به عنوان ایزد اعلی یا مبدأ نخستین در جمهوری دست می‌یابد. اما وجود مثالِ خیر نه مفروض، بلکه مُبرهن به برهان عقلی است. برهان بر وجود مثال خیر، عملاً استدلال از راه وجود مراتب کمال بر وجود کمال نخستین است و بخشی از این نوشته، به بازسازی و گزارش آن می‌پردازد. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| واژه‌های کلیدی: افلاطون؛ محاورة جمهوری؛ حُسن و قبح ذاتی-عقلی؛ مُثل؛ مثال خیر به عنوان ایزد اعلی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| The Form of the Good as the greatest God in Plato’s Republic | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Majid Sadremajles | ||
| Associate Professor, Department of Philosophy, Faculty of Literature and Foreign Languages, University of Tabriz, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| The present essay studies the natural philosophy of Plato in Republic from the perspective of the Form of the Good. The question is this: why and how in Republic the Form of the Good proposed as the greatest god or the first principle? Some subjects in this dialogue are related with natural philosophy; for example, essential-rational goodness of the virtues, critique of the mythology, psychology, eschatology and the Form of the Good. It is worth to mention that Plato is studying some of these subjects in the previous dialogues and others in Republic. In order to examine the mentioned question in the realm of Republic, I am studying some of those subjects that immediately concern with the subject matter. At this dialogue Plato through accepting the ethical virtues as essential goodness and their being reasonable, goes on to the critique of the mythological theology; then Plato founds three laws of the theology and eschatology for his utopia. Finally, he proposes the Form of the Good as the greatest god. The Form of the Good is not a hypothesis but a reasoned principle. A part of the present essay tries to recovery and report a reasoning for this principle. In Republic we encounter an implicit reasoning that proceeds from the gradations of perfections to the most perfect or absolute perfection. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Plato, Republic, essential-rational goodness, the Forms or Ideas, the Form of the Good | ||
|
سایر فایل های مرتبط با مقاله
|
||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 37 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 15 |
||
