پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 31 |
| تعداد شماره‌ها | 499 |
| تعداد مقالات | 4,850 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,491,443 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,593,189 |
بازخوانی و مقایسة دیدگاه های احمد فردید و رضا داوری دربارة زبان و شعر | ||
| پژوهش‌های ادبی ـ فلسفی | ||
| مقالات آماده انتشار، پذیرفته شده، انتشار آنلاین از تاریخ 27 مرداد 1404 | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/lpr.2025.28433.1069 | ||
| نویسندگان | ||
| سیده سعیده حسینی نودهی1؛ فرزاد بالو* 2؛ سیاوش حق جو3 | ||
| 1گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی، دانشگاه مازندران | ||
| 2دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی، دانشگاه بابلسر – مازندران، ایران. | ||
| 3دانشیار گروه زبان و ادبیات فارسی، دانشکده ادبیات فارسی و زبان های خارجی بابلسر-مازندران، ایران. | ||
| تاریخ دریافت: 27 دی 1403، تاریخ پذیرش: 27 اسفند 1403 | ||
| چکیده | ||
| در سنت فلسفی غرب و شرق تا عصر حاضر، دیدگاه های متفاوتی دربارة زبان و ماهیت آن در ساحت های گوناگون مطرح شده است. عده ای با نگاه هستی شناسانه، برخی با نگاه ابزارانگارانه به بررسی ماهیت زبان پرداخته اند. در این میان، روشنفکرانی چون: فردید از فیلسوفان ایرانی معاصر و داوری اردکانی از متفکران بنام ایرانی و از شاگردان بسیار نزدیک فردید با نگاه هستی شناسانه به تشریح ماهیت زبان پرداخته اند. فردید تحت تاثیر سه آبشخور فکری: حکمت انسی، عرفان ابن عربی و اندیشه های هایدگری، تاریخ را به پنج دوره پریروز، دیروز، فردا و پس فردا تقسیم می کند. . از این رو، فردید به واسطة اتیمولوژی و شعری که با زبان اشارت آراسته شده، بر آن است تا امکان رسیدن به تاریخ پریروز و احیای زبانی که واضع آن خدا بوده را فراهم کند. تلقی فردید از شعر، به مثابة تفکر والایی است که به دلیل دربرداشتن تذکر پس فردا، بشر را به سوی زبان امت واحده و زمان باقی یاری می رساند. به عقیدۀ داوری، با توجه به خودبنیادی بشر و فراگیری متافیزیک در زمانة عسرت، در زبان امروزین، بی معنایی و آشفتگی به وجود آمده است. از این رو، داوری با استمداد از شعر و شاعرانی راستین تلاش می کند گامی در جهت اعادة حیثیت از زبان نخستین و احیای حقیقت مغفول ماندۀ وجود بر دارد. در نظرگاه داوری نیز، شعر نمونة اعلاء وجه زبان است که از عالم عدم می آید. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| فردید؛ داوری؛ زبان؛ اتیمولوژی؛ شعر | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Rereading and comparing Ahmad Fardid and Reza Davari's views on language and poetry | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Seyedeh Saideh Hosseini Nodehi1؛ Farzad Baloo2؛ Siyavash Hagh jou3 | ||
| 1Department of Persian Language and Literature, Faculty of Persian Literature and Foreign Languages, Mazandaran University | ||
| 2Associate Professor of the Department of Persian Language and Literature, Faculty of Persian Literature and Foreign Languages, Babolsar-Mazandaran.Iran.، | ||
| 3Associate Professor of the Department of Persian Language and Literature, Faculty of Persian Literature and Foreign Languages, Babolsar-Mazandaran.Iran. | ||
| چکیده [English] | ||
| In the philosophical tradition of the West and the East up to the present day, different views have been put forward about language and its nature in various fields. Some have examined the nature of language from an ontological perspective, while others have examined it from an instrumental standpoint. In the meantime, intellectuals such as Fardid, one of the contemporary Iranian philosophers, and Davari Ardakani, one of the famous Iranian thinkers and one of Fardi's very close students, have explained the nature of language from an ontological perspective. Under the influence of three intellectual sources: the wisdom of Anas, the mysticism of Ibn Arabi, and the thoughts of Heidegger, Fardid divides history into five periods: the past, yesterday, tomorrow, and the day after tomorrow. In Fardid's thought, language has been removed from its divine origin and reduced to an instrumental nature due to the distance from history. Therefore, Fardid aims to provide the possibility of reaching history and reviving the language that was created by God through etymology and poetry adorned with allusive language. Fardid's view of poetry is a sublime thought that, due to its reminder of the afterlife, helps humanity towards the language of a unified nation and eternal time. Fardid, with Heidegger's ontological perspective, considers poetry to be based on the structure of the connection between language and existence. Davari is also influenced by three geometries of thought: individualist thoughts, Islamic mysticism, and Western philosophical and linguistic teachings, especially Heidegger. He also does not consider language to be the result of convention and traces the origin of language to the eternal time and the eternal world, when language expresses the truth of existence. According to Davari, due to the self-reliance of man and the acquisition of metaphysics in the era of hardship, meaninglessness and confusion have arisen in today's language. Therefore, Davari, with the help of poetry and true poets, tries to take a step towards restoring the dignity of the original language and reviving the neglected truth of existence. In Davari's view, poetry is an example of the exaltation of language that comes from the world of nothingness. This research aims to review and compare Fardid's and Davari's views on language and poetry using a descriptive-analytical method. | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Fardid, Davari, Language, Etymology, Poetry | ||
| مراجع | ||
|
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 15 |
||