پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 32 |
| تعداد شمارهها | 524 |
| تعداد مقالات | 5,105 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,825,265 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,820,208 |
تحلیل الگوی میانجیگری چین در مناقشات بینالمللی: مطالعه موردی و چشمانداز ورود به مناقشه اسرائیل-فلسطین | ||
| مطالعات راهبردی سیاست بین الملل | ||
| دوره 8، شماره 15، مرداد 1404، صفحه 121-150 اصل مقاله (598.46 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/jpir.2025.29881.1443 | ||
| نویسندگان | ||
| علی تقی زاده* 1؛ محمدحسین صفایی2؛ محمدجواد قصابی فرد1 | ||
| 1دانشگاه امام صادق علیه السلام | ||
| 2دانشگاه عالی امنیت ملی | ||
| تاریخ دریافت: 06 شهریور 1404، تاریخ بازنگری: 04 مهر 1404، تاریخ پذیرش: 05 مهر 1404 | ||
| چکیده | ||
| در حالی که بسیاری از اندیشمندان روابط بینالملل، افول نظام تکقطبی به رهبری آمریکا را پیشبینی میکنند، چین به عنوان تنها رقیب بالقوه، با بهرهگیری از قدرت اقتصادی خود، در پی ایفای نقشی پررنگتر در نظم نوین جهانی است. یکی از ابزارهای کلیدی چین برای دستیابی به جایگاه هژمونیک، نقشآفرینی فعال در حوزه میانجیگریهای بینالمللی است. پژوهش حاضر با هدف تبیین الگوی رفتاری چین در این عرصه، به این پرسش اصلی پاسخ میدهد که: “بر اساس کدام شاخصها چین به عنوان میانجیگر به مناقشات بینالمللی ورود میکند و آیا این الگو، زمینه را برای میانجیگری در مناقشه اسرائیل-فلسطین فراهم میآورد؟” این تحقیق با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی و در چارچوب نظری نئورئالیسم، الگوی رفتاری چین را از طریق مطالعه موردی میانجیگریهای موفق این کشور در مناقشات «ایران-عربستان» و «طالبان-پاکستان» استخراج میکند. یافتههای پژوهش نشان میدهد که تصمیم چین برای ورود به یک مناقشه، مبتنی بر یک مدل تحلیلی چهاروجهی است که شامل منطقه مورد مناقشه (وجود خلاء قدرت)، بازیگران درگیر (همسویی با منافع راهبردی چین)، زمانبندی (افول قدرت رقیب) و میزان نفوذ (امکان موازنه قوا) میشود. با تطبیق این الگو بر مناقشه اسرائیل-فلسطین، نتیجهگیری میشود که به دلیل حضور راهبردی آمریکا در منطقه، عدم وجود خلاء قدرت محسوس و عدم همسویی کامل منافع بازیگران با اولویتهای چین، این کشور در کوتاهمدت و میانمدت، انگیزهای برای ایفای نقش میانجیگر مستقیم در این مناقشه نخواهد داشت. | ||
| کلیدواژهها | ||
| چین؛ میانجیگری بینالمللی؛ نئورئالیسم؛ اسرائیل؛ فلسطین | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Analysis of China's Mediation Model in International Conflicts: A Case Study and Perspectives on Entering the Israel-Palestine Conflict | ||
| نویسندگان [English] | ||
| Ali Taghizadeh1؛ Mohamad hossein Safai2؛ Mohamadjavad Ghasabifard1 | ||
| 1ISU | ||
| 2National Defense University, Tehran, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| While many international relations scholars predict the decline of the US-led unipolar system,China,as the only potential competitor,is seeking to play a more prominent role in the new world order by taking advantage of its economic power.One of China's key tools for achieving a hegemonic position is playing an active role in the field of international mediation.The present study aims to explain China's behavioral pattern in this area and answers the main question:"Based on which indicators does China enter international conflicts as a mediator and does this pattern provide the basis for mediation in the Israeli-Palestinian conflict?"Using a descriptive-analytical method and within the theoretical framework of neorealism, this study extracts China's behavioral pattern through a case study of this country's successful mediations in the Iran-Saudi Arabia and Taliban-Pakistan conflicts.The findings of the study show that China's decision to enter a conflict is based on a four-pronged analytical model that includes the disputed area (the existence of a power vacuum), the actors involved (alignment with China's strategic interests),the timing (decline of rival power), and the degree of influence (possibility of a balance of power). By applying this model to the Israel-Palestine conflict, it is concluded that due to the strategic presence of the United States in the region, the absence of a tangible power vacuum, and the lack of full alignment of the interests of the actors with China's priorities, this country will not have an incentive to play a direct mediator role in this conflict in the short and medium term. | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| China, International Mediation, Neorealism, Israel, Palestine | ||
| مراجع | ||
|
Benvenuti, A., & Colleagues. (2022). China’s diplomacy and international strategy. Journal of Global Studies, 14(3), 45-67.
Bercovitch, J. (1997). Mediation in international conflict: An overview of theory, a review of practice. In I. W. Zartman & J. L. Rasmussen (Eds.) , Peacemaking in international conflict: Methods and techniques (pp. 125-153). United States Institute of Peace Press.
Bustamante, F., & Volpi, F. (Eds.). (2022). China’s role in global governance. Palgrave Macmillan. https://doi.org/10.1007/978-981-19-2112-4
China’s Ministry of Foreign Affairs. (2023, October 8). Foreign Ministry spokesperson’s remarks on the escalation of tensions between Palestine and Israel. Retrieved from
https://www.fmprc.gov.cn/mfa_eng/xwfw_665399/s2510_665401/2535_665405/202310/t20231008_11157299.html
Fararu. (2023). متن کامل بیانیه مشترک ایران و چین [Full text of the joint statement of Iran and China]. Retrieved from https://fararu.com
Garlick, J., & Havolova, R. (2020). China’s ‘Belt and Road’ economic diplomacy in the Persian Gulf: Strategic hedging amidst Saudi–Iranian regional rivalry. Journal of Current Chinese Affairs, 49(1), 82–105. https://doi.org/10.1177/186810261900490104
Goldstein, A. (2001). The diplomatic face of China’s grand strategy: A rising power’s emerging choice. The China Quarterly, 168, 835-864. https://doi.org/10.1017/S000944390100050X
Hirono, M. (2019). China’s conflict mediation and the durability of the principle of non-interference: The case of post-2014 Afghanistan. The China Quarterly, 239, 614–634.
Hirono, M., Jiang, Y., & Lanteigne, M. (2019). China’s new roles and behaviour in conflict-affected regions: Reconsidering non-interference and non-intervention. The China Quarterly, 239, 573–593. https://doi.org/10.1017/S0305741019000429
Iran-China Friendship Association [IRCFA]. (2023). Association activities report
Lavi, G., & Oren, O. (2023). China, Israel, and the Palestinians: Navigating politics and economics. INSS Insight. Retrieved from
Li-Ogawa, M. (2022). The Chinese Dream: A vision for national rejuvenation. International Affairs Review, 11(2), 123-145.
Mearsheimer, J. J. (2001). The tragedy of great power politics. W.W. Norton & Company.
Noorzai, R. (2023, October 18). Taliban attendance at Beijing Forum signals China’s policy of engagement. Voice of America. Retrieved from https://www.voanews.com/a/taliban-attendance-at-beijing-forum-signals-china-s-policy-of-engagement/7316011.html
Piwa, J. (2024). Tianxia and China’s global role in the 21st century. Journal of Asian Political Science, 29(1), 89-112.
Seldin, J. (2023, June 15). UN report warns Al-Qaida, Islamic State growing in Afghanistan. Voice of America. Retrieved from
https://www.voanews.com/a/un-report-warns-al-qaida-islamic-state-growing-in-afghanistan/7138133.html
Sørensen, C. (2019). That is not intervention; that is interference with Chinese characteristics: New concepts, distinctions and approaches developing in the Chinese debate and foreign and security policy practice. The China Quarterly, 239, 594–613.
Waltz, K. (1979). Theory of international politics. McGraw-Hill.
Walter, T. (2022). Chinese (non-)interventions. Nomos Verlagsgesellschaft. https://doi.org/10.5771/9783748932475
Wehrey, F. (2018). The Iran-Saudi Arabia rivalry and the future of Middle East security. RAND Corporation.
Wong, A. (2017). More than peripheral: How provinces influence China’s foreign policy. The China Quarterly, 235, 735-757.
Yamaguchi, S. (2023). China’s role in conflict mediation in the Middle East: Normalization of relations between Iran and Saudi Arabia and the 2023 Israel-Hamas War. Asia-Pacific Review. Advance online publication. https://doi.org/10.1080/13439006.2023.2295705
Zhang, Y. (2023). China’s role in Middle Eastern diplomacy: The case of Iran and Saudi Arabia. Asian Survey, 63(1), 45-67. | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 5 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 5 |
||