پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 32 |
| تعداد شمارهها | 524 |
| تعداد مقالات | 5,113 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,828,339 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,821,533 |
تبیین علل عدم نهادینگی جنبشهای محیط زیستی در ایران بر مبنای نظریۀ فرصت سیاسی سیدنی تارو و مک آدام | ||
| مطالعات راهبردی سیاست بین الملل | ||
| دوره 8، شماره 15، مرداد 1404، صفحه 223-254 اصل مقاله (927.91 K) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/jpir.2025.28498.1419 | ||
| نویسنده | ||
| لقمان کاظم پور* | ||
| فارغ التحصیل دکتری علوم سیاسی از دانشگاه رازی کرمانشاه | ||
| تاریخ دریافت: 05 بهمن 1403، تاریخ بازنگری: 24 اسفند 1403، تاریخ پذیرش: 07 مهر 1404 | ||
| چکیده | ||
| : جنبش های محیط زیستی، امروزه به بخش جدایی ناپذیر، ساختار حاکمیت در کشورهای توسعه یافته تبدیل شده اند. اما در ایران، با وجود گستردگی بحران های محیط زیستی، هنوز جنبش های محیط زیستی گسترده ای برای تبدیل آنها به دغدغه ایی برای سیاستمداران شکل نگرفته است. هدف مقاله حاضر، تبین علل عدم نهادینگی جنبش های محیط زیستی در ایران است. سوال اصلی این است " عوامل عدم تکامل جنبش های محیط زیستی در ایران چیست؟" روش: برای این منظور، از روش کیفی ( اسنادی) و با تحلیل اسناد و محتوای تولید شده در این زمینه تحقیق انجام شده است. یافته ها: یافته های پژوهش نشان می دهد، اتحاد نخبگان در سرکوب جنبش های اجتماعی به ویژه محیط زیستی ، وجود موانع سیاسی و ایدئولوژیک در فضای سیاسی برای ورود آنها به بدنه نظام سیاسی به عنوان احزاب سیاسی یا گروه های فشار، ثبات و اتحاد دورنی ارکان حکومت، هوشیاری هیاَت حاکمه و سیاست مداران نزدیک به حاکمیت در مورد ماهیت چالشی جنبش های اجتماعی برای آنها و عدم دسترسی به متحدین سیاسی نافذ، راه هر گونه دسترسی به فرصت سیاسی را برای جنبش های محیط زیستی سد نموده و آنها را از روند تکاملی ناکام گذاشته است. نتیجه گیری: نظریه فرصت های سیاسی، عدم نهادینگی و تکامل جنبش های اجتماعی در ایران به ویژه جنبش های محیط زیستی را با دقت بالایی توضیح می دهد، | ||
| کلیدواژهها | ||
| جنبش های محیط زیستی؛ سیدنی تارو؛ مک آدام؛ فرصت سیاسی؛ ایران | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Explaining the reasons for the lack of development of environmental movements in Iran based on Taro and McAdam's theory of political opportunity | ||
| نویسندگان [English] | ||
| loghman kazem pour | ||
| former student at Razi university | ||
| چکیده [English] | ||
| Objective: Today, environmental movements have become an integral part of the governance structure in developed countries. But in Iran, despite the extent of the environmental crises, no widespread environmental movements have yet been formed to turn them into a concern for politicians. The purpose of this article is to explain the reasons for the lack of institutionalization of environmental movements in Iran. The main question is "What are the factors of non-institutionalization of environmental movements in Iran?" Method: For this purpose, a qualitative (documentary) method and by analyzing documents and content produced in this field has been researched. Findings: The findings of the research show that the alliance of elites in suppressing social movements, especially environmental ones, the existence of political and ideological obstacles in the political environment for their entry into the body of the political system as political parties or pressure groups, stability and era unity. the pillars of government, The awareness of the ruling body and politicians close to the government about the challenging nature of social movements for them and the lack of access to effective political allies has blocked the way of any access to political opportunities for environmental movements and has failed them from the institutionalization process. Conclusion: The theory of political opportunities explains the lack of institutionalization and evolution of social movements in Iran, especially environmental movements, with high accuracy. In the framework of this theory, the lack of evolution of environmental movements is affected by internal factors, especially the alliance of elites | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| Iran, environmental movements, Sydney Taro, Mack Adam, political opportunity | ||
| مراجع | ||
|
امین منصور، جواد (1400)، توسعۀ پایدار و محیط زیست در سیاست خارجی ایران، تهران: ادارۀ نشر امور وزرات خارجه.
بلیس، جان و اسمیت، استیو، (1387). جهانیشدن سیاست: روابط بینالملل در عصر نوین. ترجمۀ ابوالقاسم راه چمنی و دیگران، تهران: مؤسسۀ انتشارات فرهنگی مطالعات و تحقیقات بینالمللی ابرار معاصر.
تقی زاده انصاری، مصطفی (1401)، حقوق محیط زیست در ایران، تهران: انتشارات سمت.
جلالی، رضا و غلامی، مهدی، (1389)، انسجام فکری نخبگان سیاسی درون حاکمیت و شکلگیری ثبات در نظام سیاسی، فصلنامۀ علمی- پژوهشی علوم سیاسی و روابط بینالملل، دورۀ 3، شمارۀ 12: 228-199.
دامغانی، مریم، عبدلی، غلامرضا و بهمن پور، هومن (1396)، بازشناسی دیدگاه کارشناسان و فعالان محیط زیست نسبت به جایگاه حقوقی و نقش سازمان مردمنهاد NGO)های محیط زیستی در کشور، دوماهنامۀ پژوهش در هنر و علوم انسانی. سال دوم، شمارۀ 4 (پیاپی): 22-9.
دلاپورتا، دوناتلا و ماریودیانی (1383)، مقدمهای بر بحرانهای امنیتی، ترجمۀ محمد تقی دلفروز، تهران: کویر.
روشن چشم، حامد، اصلانی، مسعود و افراسیابی، هادی (1397)، فرصتهای سیاسی و تأثیر آن در وقوع بحرانهای امنیتی بر پایۀ نظریۀ سیاسی ساختار فرصت سیاسی مک آدام. فصلنامۀ راهبرد سیاسی، سال دوم، ش 6: 28-1.
رضوانی فر، محمد مهدی (1398)، مقدمهای بر سیاستگذاری محیط زیستی در نظام حقوقی ایران، تهران: نشر مجد.
سیمبر، رضا و ملکی، آزیتا (1398)، حکمرانی ملی و بینالمللی محیط زیست: رویکردها، تعارض و راهکارها، فصلنامۀ پژوهشهای روابط بینالملل، دورۀ 9، شمارۀ 4، شمارۀ پیاپی 34: 46-7.
سیمبر، رضا، خادمی شاه مختار، ماهرخ و آشوری، سعید، (1392)، نقش سازمانهای غیر دولتی در حمایت از محیط زیست، اولین همایش ملی برنامهریزی حفاظت، حمایت از محیط زیست پایدار، همدان: دانشکدۀ شهید مفتح.
شفیعی سیف آبادی، محسن و دولت آبادی علی باقری (1400)، تبیین علل ناکامی داعش در عراق بر مبنای نظریۀ فرصت سیاسی سیدنی تارو و مک آدام، مطالعات جهان اسلام، دورۀ 10، شمارۀ 2، 167-133.
صالحی، صالح، فیروزجائیان، علی اصغر، غلامرضا زاده، فاطمه، (1393)، تحلیل گفتمان محیط زیستی ج.ا.ا فصلنامۀ برنامهریزی رفاه و توسعۀ اجتماعی، شمارۀ 21: 110-71.
صادقی فسایی، سهیلا و عرفان منش، ایمان (1394)، مبانی روششناختی پژوهش اسنادی در علوم اجتماعی، مطالعۀ موردی؛ تأثیرات مدرنشدن بر خانوادۀ ایرانی، راهبرد فرهنگ، سال 8، شمارۀ 29: 91-61.
غازی، ایران و ملایی، اعظم (1395)، ناپایداری زیستمحیطی در خاورمیانه و چالشهای سیاستگذاری مدیریتی و فرهنگی: مطالعۀ مقایسهای ایران، ترکیه و عربستان، فصلنامۀ تخصصی علوم سیاسی، دورۀ 12، شمارۀ 37: 144-121.
فراهانی فرد، سعید (1388)، اصلاح الگوی مصرف و محیط زیست، فصلنامۀ علمی- پژوهشی اقتصاد اسلامی دورۀ 9، شمارۀ 34: 123-97.
گل محمد زاده، محمد علی، اسمعیل زاده، علیرضا و احدی، پرویز، (1399)، زمینههای اجتماعی تأثیرگذار بر شکلگیری جنبشهای اجتماعی محیط زیستگرایی در ایران، فصلنامۀ تخصصی علوم سیاسی، سال 16، ش 52: 44-25.
کاظمپور، لقمان و ابوالفتحی، محمد (1403)، واکاوی تأثیر فرهنگ سیاسی بر عدم تکامل جنبش محیط زیستی در ایران، مجلۀ جامعه و محیط زیست. شمارۀ اول: 115-91.
کاظمپور، لقمان، ابوالفتحی، محمد و اخوان کاظمی، مسعود (1401)، موانع شکلگیری جنبشهای محیط زیستی در ایران، پایاننامه: دانشگاه رازی، دانشکدۀ علوم اجتماعی.
لسانی، سید بهزاد، مشهدی، علی، حیبی نژاد، سید احمد و حبیبی مجنده، محمد (1399)، راهکارهای حفاظت از محیط زیست در فعالیتهای اقتصادی در ایران، فصلنامه مطالعات حقوق عموم، دوره 50، شماره 3: 899-920
مهدوی، محمود و علی نژاد، آذر (1395)، دمکراسی محیط زیستی؛ رویکردهای مشارکتی در پاسخ به آسیبهای محیط زیستی؛ مطالعات حقوق کیفری و جرمشناسی، دورۀ 3، شمارۀ 1: 110-93.
مرکز پژوهشهای مجلس (1400)، پیشنهادهای سیاستی و اجرایی به دولت سیزدهم در زمینۀ محیط زیست، دفتر مطالعات زیربنایی.
همایونی مقدم، فاطمه، امیر مظاهری، امیر مسعود، نصر اللهی کاسمانی، اکبر و رسولی، محمدرضا (1400)، افزایش آگاهی محیط زیستی مخاطبان از طریق رسانه با تأکید بر تلویزیون، مطالعۀ موردی شهروندان تهرانی. فصلنامۀ مطالعات میانرشتهای، ارتباطات و رسانه، دورۀ 6، ش2، پیاپی 20: 36-5.
مصلح، پگاه (1400)، مسألۀ محیط زیست؛ اولویتی در ساحت نظریهپردازی سیاسی، فصلنامۀ علمی رهیافتهای سیاسی و بینالمللی، دورۀ 13، ش 1 (پیاپی 67): 40-13.
Afrasiabi, K. L. (2003) “The environmental movement in Iran: Perspectives from below and above,” The Middle East Journal, 57(3): 432–448.
Abhyuday (2022), ENVIRONMENTALISM,
Bengtsson, BO, (2015). Ethnic Organization, Integration, and Political Opportunity Structures- Some Theoretical Considerations. 40-65.
Baldez L (2003) Women’s movements and democratic transition in Chile, Brazil, East Germany, and Poland. Comparative Politics 35(3): 253–272.
Christiansen J (2022) Social Movement and Collective Behavior: Four Stages of Social Movements. Ipswich, MA: EBSCO Publishing.
Desai M (1996) Informal organizations as agents of change: notes from the contemporary women’s movement in India. Mobilization: An International Journal 1(2): 59–17.
Doherty, B., and Doyle, T. (2018). Beyond borders: Transnational politics, social movements and modern environmentalisms, Environmental Politics, 15(5): 697-712
Edwards B and Marullo S (1995) Organizational mortality in a declining social movement: the demise of peace movement organizations in the end of the cold war era. American Sociological Review 60: 908– 927
Fadaee, S. (2012) “Environmental movements in Iran: Application of the New Social Movement theory in the non-European context,” Social Change, 41(1): 79–96.
Fadaei, ,S, (2012), Social Movements in Iran: Environmentalism and Civil Society, Publisher: Routledge.
Foltz, R. C. (2004) “Environmental initiatives in contemporary Iran,” Central Asian Survey, 20(2), 155–165.
Green Front of Iran (GFI) (2012) Green Front of Iran (GFI). Available at: http://www.greenfront.org/E_index.asp
Hashemi, F, Sadighi, H, Chizari , M & Abbasi, E (2022), The relationship between ENGOs and Government in Iran. Contents lists available at ScienceDirec..
Johnson EW (2010) Social movement size, organizational diversity, and the making of federal law. Social Forces 86(3): 967–993.
Kaboli, K. (2010) ‘Fascism, this time a religious one’, Green Party of Iran, 20 March. Available at:
http://www.iran-e-sabz.org/articles/ticle5.html. (in Persian).
Koopman, R, (1997). Political Opportunity Structure. Some Splitting to Balance the Lumping, in Sociological Review, vol 14, No 1. 69.
Karagiannis, Emmanuel (2024), the Rise of Environmentalism in the Shiʿi World: Evidence from Iran, Lebanon, and Yemen. Published by Informa UK Limited, trading as Taylor & Francis Group. To link to this article: https://doi.org/10.1080/15570274.2024.2434421. Pp: 1-15
McAdam D and Scott WR (2011) Organizations and movements. In: Davis GF, McAdam D, Scott WR, et al. (eds) Social Movements and Organization Theory. New York: Cambridge University Press, 4–40
McCarthy JD and Zald MN (2008) Social Movements in an Organizational Society. New Brunswick, NJ: Transaction Books.
Meyer, D. S, (2010), Annual Review of Sociology, no. 30, p. 126.
Staggenborg S (1991) The Pro-Choice Movement: Organization and Activism in the Abortion Conflict. New York: Oxford University Press.
Simpson, A. & Doyle, T. (2016), Traversing more than speed bumps: Green politics under authoritarian regimes in Burma and Iran, Environmental Politics, 15:5, 750-767, DOI:
Schwartzstein, P. (2020), How Iran is destroying its once thriving environmental movement.
United against nuclear Iran, (2023), Iran’s War on the Environment and Environmentalists.
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 5 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 7 |
||