تعداد نشریات | 30 |
تعداد شمارهها | 451 |
تعداد مقالات | 4,348 |
تعداد مشاهده مقاله | 6,950,225 |
تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,161,337 |
تاثیر ناشتایی و دریافت غذا برسطوح پلاسمایی گرلین زنان دارای اضافه وزن پس از 8 هفته تمرین هوازی | ||
پژوهشنامه فیزیولوژی ورزشی کاربردی | ||
مقاله 1، دوره 11، شماره 21، اردیبهشت 1394، صفحه 13-22 اصل مقاله (168.46 K) | ||
نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/jaep.2015.1103 | ||
نویسندگان | ||
شریفه زایدلی1؛ رزیتا فتحی2؛ پروین فرزانگی3 | ||
1کارشناس ارشد فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، مازندران، ایران | ||
2دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه مازندران، مازندران، ایران | ||
3دانشیار فیزیولوژی ورزشی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد ساری، مازندران، ایران | ||
تاریخ دریافت: 06 بهمن 1392، تاریخ بازنگری: 13 مهر 1394، تاریخ پذیرش: 18 اردیبهشت 1393 | ||
چکیده | ||
سابقه و هدف: هدف از این پژوهش بررسی تاثیر 8 هفته تمرین هوازی بر سطوح پلاسمایی گرلین زنان دارای اضافه وزن در دو وضعیت ناشتایی و 4 ساعت پس از دریافت غذا بود. مواد و روشها: در این تحقیق نیمه تجربی 24 زن دارای اضافه وزن دانشگاه مازندران ( وزن 35/10±4/77 کیلوگرم، شاخص توده بدن[1]4/0±3/30 کیلوگرم بر متر مربع، نسبت دور کمر به دور لگن 045/0±85/0و درصد چربی 35/3±9/33) به طور تصادفی به 2 گروه کنترل (12نفر) و تجربی (12 نفر) تقسیم شدند. گروه تجربی در برنامه پیاده روی به مدت 8 هفته و 5 جلسه در هر هفته شرکت کردند. شدت تمرین 65% ضربان قلب ذخیره به مدت 16 دقیقه در اولین هفته و در انتهای هفته هشتم با شدت 70-80 % ضربان قلب ذخیره به مدت 60 دقیقه انجام شد. پیش و پس از 8 هفته تمرین هوازی غلظت گرلین پلاسمایی، نیم رخ لیپیدی در وضعیت ناشتا و پس از 4 ساعت دریافت غذا اندازهگیری شد. یافته ها: سطوح پلاسمایی گرلین ناشتا پس از 8 هفته تمرین هوازی در مقایسه با قبل برنامه تمرین اندکی افزایش یافت که این تغییر معنادار نبود ( 86/0(p=. در حالی که سطوح گرلین 4 ساعت بعد از دریافت غذا پس از 8 هفته تمرین هوازی در مقایسه با قبل از برنامه تمرینی افزایش معناداری (0001 /0 (p=داشت. وزن، نسبت دور کمر به باسن و درصد چربی آزمودنی ها در گروه تمرین کرده در مقایسه با قبل تمرین کاهش معناداری داشت (0001/0 p=)،. نتیجه گیری: نتایج ما بیان می کند تغییرات گرلین در حالت ناشتا مستقل از تغییرات وزن می باشد. | ||
کلیدواژهها | ||
گرلین؛ ناشتایی؛ دریافت غذا؛ تمرین هوازی | ||
مراجع | ||
##Mager U. 2008.The Role of Ghrelin in Obesity and Insulin Resistance (Doctoral dissertation).University of Kuopio, Finland.## Hagobian TA, Braun B. 2010. Physical activity and hormonal regulation of appetite: sex differences and weight control. Exercise and Sport Science Reviews. 38(1):25-30.## Kraemer RR, Castracane VD. 2007. Exercise and humoral mediators of peripheral energy balance: ghrelin and adiponectin. Experimental Biology and Medicine. 232(2):184-194. ## Bilski J, Teległów A, Zahradnik-Bilska J, Dembiński A, Warzecha Z. 2009. Effects of exercise on appetite and food intake regulation. Medicina Sportiva. 13(2):82-94. ## Al Awar R, Obeid O, Hwalla N, Azar S. 2005. Postprandial acylated ghrelin status following fat and protein manipulation of meals in healthy young women. Clinical Science (London). 109(4):405-411. ## Mirzaei B, Irandoust K, Rahmani-Nia F, Mohebbi H, Hassan-Nia S. 2009. Unacylated ghrelin levels increase after aerobic exercise program in obese women. Brazilian Journal of Biomotricity.3(1):11-20.## Shiiya T, Nakazato M, Mizuta M, Date Y, Mondal MS, Tanaka M, Matsukura S. 2002. Plasma ghrelin levels in lean and obese humans and the effect of glucose on ghrelin secretion. Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism. 87(1):240-244. ## Tschöp M, Smiley DL, Heiman ML. 2000. Ghrelin induces adiposity in rodents. Nature. 407(6806):908-913.## Russel RR, Willis KS, Ravussin E, Larson-Meyer ED. 2009. Effects of endurance running and dietary fat on circulating ghrelin and peptide YY. Journal of sports science & medicine. 8(4):574. ## Romon M, Gomila S, Hincker P, Soudan B, Dallongeville J. 2006. Influence of weight loss on plasma ghrelin responses to high-fat and high-carbohydrate test meals in obese women. Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism. 91(3):1034-1041. ## Luhovyy BL, Akhavan T, Anderson GH. 2007. Whey proteins in the regulation of food intake and satiety. Journal of the American College of Nutrition. 26(6):704S-712S. ## Foster-Schubert KE, McTiernan A, Frayo RS, Schwartz RS, Rajan KB, Yasui Y,Cummings DE. 2005. Human plasma ghrelin levels increase during a one-year exercise program. Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism. 90(2):820-825. ## Mackelvie KJ, Meneilly GS, Elahi D, Wong ACK, Barr SI, Chanoine JP. 2007. Regulation of appetite in lean and obese adolescents after exercise: role of acylated and desacyl ghrelin. Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism. 92(2):648-654. ## Kim HJ, Lee S, Kim TW, Kim HH, Jeon TY, Yoon YS, Lee JG. 2008. Effects of exercise-induced weight loss on acylated and unacylated ghrelin in overweight children. Clinical Endocrinology (Oxford). 68(3):416-422.## Mager U, Kolehmainen M, de Mello VDF, Schwab U, Laaksonen DE, Rauramaa R, Uusitupa M. 2008. Expression of ghrelin gene in peripheral blood mononuclear cells and plasma ghrelin concentrations in patients with metabolic syndrome. European Journal of Endocrinology. 158(4):499-510. ## Leidy H, Gardner J, Frye B, Snook M, Schuchert M, Richard E, Williams N. 2004. Circulating ghrelin is sensitive to changes in body weight during a diet and exercise program in normal-weight young women. Journal of Clinical Endocrinology & Metabolism. 89(6):2659-2664. ## Akamizu T, Iwakura H, Ariyasu H, Kangawa K. 2010. Ghrelin and functional dyspepsia. International journal of peptides. doi:10.1155/2010/548457.## Horvath TL, Castañeda T, Tang-Christensen M, Pagotto U, Tschop M. 2003. Ghrelin as a potential anti-obesity target. Current pharmaceutical design. 9(17):1383-1395. ## Saghebjoo M, Ghanbari-Niaki A, Rajabi H, Fathi R, Hedayati M. 2011. Effects of Circuit Resistance Training on Plasma Ghrelin Levels in Young Women. Iranian journal of endocrinology and metabolism. 12(5):529-535. [Persian]## Gholipour M, Kordi MR, Taghikhani M, Ravasi AA, Gaeini AA, Tabrizi A.2011. The acute effects of intermittent treadmill running on hunger and plasma acylated ghrelin concentration in individuals with obesity. Tehran University Medicine Journal. 69(2):125-135.[Persian]## | ||
آمار تعداد مشاهده مقاله: 2,319 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 3,329 |