پیوندهای مفید
آمار
| تعداد نشریات | 32 |
| تعداد شمارهها | 525 |
| تعداد مقالات | 5,139 |
| تعداد مشاهده مقاله | 7,865,969 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 5,844,399 |
مدل حکمرانی پایدار برای توسعۀ گردشگری فرهنگی: نقش معماری بومی و مصالح اقلیمی در مازندران | ||
| برنامه ریزی و توسعه گردشگری | ||
| مقاله 6، دوره 14، شماره 55، دی 1404، صفحه 167-189 اصل مقاله (604.38 K) | ||
| نوع مقاله: علمی-پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/jtpd.2025.29781.4023 | ||
| نویسنده | ||
| مجید احمد پور* | ||
| استادیار، گروه معماری، دانشکده هنر و معماری ، دانشگاه مازندران ، بابلسر ، ایران | ||
| تاریخ دریافت: 25 مرداد 1404، تاریخ بازنگری: 16 آبان 1404، تاریخ پذیرش: 17 آبان 1404 | ||
| چکیده | ||
| زمینه و هدف: گردشگری فرهنگی بهعنوان یکی از محورهای مهم توسعۀ پایدار در استانهای دارای پیشینۀ تاریخی و تنوع اقلیمی نظیر مازندران، نیازمند پیوندی عمیق با حکمرانی محلی، معماری بومی و استفاده از مصالح سازگار با اقلیم است. در این راستا، پژوهش حاضر با هدف واکاوی نقش حکمرانی پایدار در توسعۀ گردشگری فرهنگی با تأکید بر عناصر معماری بومی و مصالح بومی-اقلیمی در استان مازندران انجام گرفته است. روش شناسی: پژوهش حاضر با رویکرد کیفی و مبتنی روش بر نظریۀ دادهبنیاد به انجام رسیده است. دادههای پژوهش از طریق مصاحبههای نیمهساختاریافته با ۲۷ نفر از متخصصان حوزههای معماری، گردشگری، شهرسازی و سیاستگذاری فرهنگی گردآوری شد. تحلیل دادهها با استفاده از نرمافزار MAXQDA صورت گرفت و کدگذاری در سه مرحلۀ باز، محوری و انتخابی انجام پذیرفت. یافته ها: تحلیل دادهها منجر به شناسایی 6 مقولۀ محوری شامل: «حکمرانی مشارکتی و شفاف»، «احیای معماری بومی در ساختوسازهای گردشگری»، «سیاستگذاری اقلیممحور»، «توانمندسازی جوامع محلی»، «پیوست فرهنگی در طرحهای توسعۀ گردشگری» و «نقش نظارتی نهادهای محلی» گردید. مدل مفهومی بهدستآمده نشان داد که حکمرانی پایدار میتواند از طریق تقویت سازوکارهای محلی، تنظیمگری هوشمند و بهرهگیری از دانش بومی، زمینۀ توسعۀ متوازن گردشگری فرهنگی را فراهم آورد. نتیجه گیری و پیشنهادات: براساس یافتهها، توسعۀ گردشگری فرهنگی در مازندران مستلزم شکلگیری نظام حکمرانی چندسطحی است که در آن سیاستگذاران، جوامع محلی، معماران و فعالان گردشگری در تعامل با یکدیگر عمل کنند. همچنین استفاده از مصالح بومی مانند چوب، کاهگل و سفال که با اقلیم معتدل و مرطوب منطقه همخوانی دارند، باید در دستورکار طراحیهای معماری گردشگری قرار گیرد. پیشنهاد میشود سیاستگذاران با تدوین چارچوبهای تشویقی برای استفاده از معماری بومی و مصالح اقلیمی، زمینۀ پایداری فرهنگی-زیستمحیطی گردشگری را تقویت کنند. نوآوری و اصالت: این پژوهش با ارائۀ مدلی بومیشده از حکمرانی پایدار در حوزۀ گردشگری فرهنگی، برای نخستین بار در بستر اقلیمی و فرهنگی استان مازندران به تحلیل پیوند میان حکمرانی، معماری و مصالح اقلیمی پرداخته و رویکرد میانرشتهای را با تکیه بر نظریهپردازی دادهبنیاد در دستورکار قرار داده است. | ||
| کلیدواژهها | ||
| حکمرانی پایدار؛ توسعۀ گردشگری؛ گردشگری فرهنگی؛ معماری بومی؛ مصالح سازگار با اقلیم | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Sustainable Governance Model for Cultural Tourism Development: The Role of Native Architecture and Climate-Friendly Materials in Mazandaran | ||
| نویسندگان [English] | ||
| majid ahmadpour | ||
| Assistant Professor, Faculty of Arts and Architecture, University of Mazandaran, Babolsar, Iran | ||
| چکیده [English] | ||
| Context and Purpose: Cultural tourism, as one of the important axes of sustainable development in provinces with historical background and climatic diversity such as Mazandaran, requires a deep connection with local governance, vernacular architecture, and the use of climate-compatible materials. In this regard, the present study aims to examine the role of sustainable governance in developing cultural tourism, with an emphasis on vernacular architectural elements and climatic-responsive materials in Mazandaran province. Design/methodology/approach: The present study was conducted using a qualitative approach and Grounded Theory method. Research data were collected through semi-structured interviews with 27 experts in the fields of architecture, tourism, urban planning, and cultural policy. Data analysis was performed using MAXQDA software, and coding was carried out in three stages: open, axial, and selective. Findings: Data analysis led to the identification of six key categories: “participatory and transparent governance,” “revival of vernacular architecture in tourism construction,” “climate-oriented policymaking,” “empowerment of local communities,” “cultural attachment in tourism development plans,” and “the supervisory role of local institutions”. The resulting conceptual model showed that sustainable governance can provide the basis for balanced development of cultural tourism by strengthening local mechanisms, smart regulation, and utilizing indigenous knowledge. Conclusion: Based on the findings, the development of cultural tourism in Mazandaran requires the formation of a multi-level governance system in which policymakers, local communities, architects, and tourism stakeholders interact with each other. Additionally, the use of local materials—such as wood, thatch, and pottery—that are compatible with the region’s temperate and humid climate should be prioritized in the tourism architectural designs. It is suggested that policymakers strengthen the cultural-environmental sustainability of tourism by developing incentive frameworks, encouraging the use of local architecture and climate-responsive materials. Originality/value: By presenting a localized model of sustainable governance in the field of cultural tourism, this research analyzes the link between governance, architecture, and climate-responsive materials for the first time within the climatic and cultural context of Mazandaran Province, and introduces an interdisciplinary, data-driven approach to theorizing. | ||
| کلیدواژهها [English] | ||
| Sustainable governance, cultural tourism, vernacular architecture, climate-friendly materials, Mazandaran province | ||
| مراجع | ||
|
Asefi, M., & Fathi, S. (2021). Resilience of vernacular and modernising dwellings in a semi-arid region of Iran. Scientific Reports, 11, 9190. https://doi.org/10.1038/s41598-021-87772-0 Ansell, C., & Gash, A. (2008). Collaborative governance in theory and practice. Journal of Public Administration Research and Theory, 18(4), 543–571. https://doi.org/10.1093/jopart/mum032 Bramwell, B., & Lane, B. (2011). Critical research on the governance of tourism and sustainability. Journal of Sustainable Tourism, 19(4–5), 411–421. https://doi.org/10.1080/09669582.2011.580586 Farrell, B. H., & Twining-Ward, L. (2005). Seven steps towards sustainability: Tourism in the context of new knowledge. Journal of Sustainable Tourism, 13(2), 109–122. https://doi.org/10.1080/09669580508668481 Hall, C. M. (2011). A typology of governance and its implications for tourism policy analysis. Journal of Sustainable Tourism, 19(4–5), 437–457. https://doi.org/10.1080/09669582.2011.570346 Hermawan, H., & Švajlenka, J. (2021). The connection between architectural elements and adaptive thermal comfort of tropical vernacular houses in mountain and beach locations. Energies, 14(21), 7427. https://doi.org/10.3390/en14217427 Hu, S., Zhang, Q., Zhang, Y., & Du, K. (2022). A systematic review of indoor thermal environment of the vernacular architecture. Journal of Building Engineering, 53, 104514. https://doi.org/10.1016/j.jobe.2022.104514 Loorbach, D. (2010). Transition management for sustainable development: A prescriptive, complexity-based governance framework. Governance, 23(1), 161–183. https://doi.org/10.1111/j.1468-0491.2009.01471 Richards, G. (2018). Cultural tourism: A review of recent research and trends. Journal of Hospitality and Tourism Management, 36, 12–21. https://doi.org/10.1016/j.jhtm.2018.03.005 Rockwood, D., Mirmoghtadaee, M., Hedayati-Marzbali, M., & Kasmaei, M. (2019). Studies on sustainable features of vernacular architecture in China: Implications for climate adaptation. Frontiers of Architectural Research, 8(3), 343–356. https://doi.org/10.1016/j.foar.2019.07.006 Mehrinejad Khotbehsara, E., Purshaban, F., Noormousavi Nasab, S., Baghaei Daemei, A., & Eghbal Yakhdani, P. (2018). Traditional climate-responsible solutions in Iranian ancient architecture in humid region. Civil Engineering Journal, 4(10), 2502–2516. https://doi.org/10.28991/cej-03091176 Sadraei, H., Salehi, E., & Shafaghat, A. (2017). Sustainability features of Iran’s vernacular architecture. Sustainability, 9(5), 749. https://doi.org/10.3390/su9050749 Soleimani, M., Jafari, A., & Kargar, S. (2024). Analysis of rural heritage house facades as the initial step in contemporary construction: A case study of Mazandaran, Iran. Buildings, 14(7), 1938. https://doi.org/10.3390/buildings14071938 UNWTO. (2018). Tourism and culture synergies. World Tourism Organization. https://doi.org/10.18111/9789284418978 | ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 124 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 19 |
||