آمار
| تعداد نشریات | 28 |
| تعداد شماره‌ها | 426 |
| تعداد مقالات | 4,164 |
| تعداد مشاهده مقاله | 6,739,135 |
| تعداد دریافت فایل اصل مقاله | 4,988,672 |
تحلیل نابرابری فضایی شاخصهای آموزشی در استانهای ایران و شناسایی عوامل کلیدی مرتبط با آن با رویکرد توسعه پایدار | ||
| مطالعات برنامه ریزی آموزشی | ||
| دوره 8، شماره 16، بهمن 1398، صفحه 56-81 اصل مقاله (1.63 M) | ||
| نوع مقاله: مقاله پژوهشی | ||
| شناسه دیجیتال (DOI): 10.22080/eps.2020.2835 | ||
| نویسندگان | ||
| کیومرث ایراندوست1؛ حبیب سلیمانی* 2 | ||
| 1دانشیار رشته جغرافیا و برنامهریزی شهری، گروه شهرسازی، دانشکده هنر و معماری، دانشگاه کردستان | ||
| 2استادیار رشته آموزش زبان انگلیسی، گروه زبان و ادبیات انگلیسی و زبانشناسی، دانشکده زبان و ادبیات، دانشگاه کردستان | ||
| تاریخ دریافت: 20 مهر 1397، تاریخ بازنگری: 09 شهریور 1398، تاریخ پذیرش: 01 اسفند 1398 | ||
| چکیده | ||
| بهرهمندی اعضای جامعه از سطح قابل قبولی از امکانات و خدمات آموزشی، بنیان اصلی توسعه هر جامعهای را تشکیل میدهد. برقراری تعادل و توازن میان کمیت و کیفیت شاخصهای آموزشی بر اساس نیاز افراد جامعه، ضمن ایجاد عدالت در دسترسی به خدمات آموزشی و توسعه علم و دانش در سطح جامعه، صرفهجویی در تخصیص امکانات و خدمات آموزشی را به دنبال خواهد داشت. این پژوهش که با روش توصیفی ـ تحلیلی و همبستگی انجام گرفته است، به دنبال پاسخ به این پرسش است که نحوه نابرابری فضایی شاخصهای آموزشی در استانهای ایران چگونه است و چه عواملی بر روی توزیع این شاخصها اثرگذارند؟ محدوده مورد مطالعه شامل 31 استان کشور است و برای جمعآوری دادههای مورد نیاز تکیه اصلی محققان بر دادههای مرکز آمار بوده است. یافتههای پژوهش نشان داد میان استانهای کشور به لحاظ برخورداری از شاخصهای آموزشی، نابرابری وجود دارد. تا حد زیادی برخلاف انتظار، سه استان ایلام، کهگیلویه و بویراحمد و خراسان شمالی به ترتیب با ضریب 632/0، 598/0 و 585/0، در رتبههای اول تا سوم و استانهای قم، تهران و البرز به ترتیب با ضریب 248/0، 250/0 و 251/0، در پایینترین رتبهها قرار گرفتهاند. نتایج ضریب همبستگی نشان داد متغیرهای نرخ شهرنشینی، نرخ روستانشینی، درصد جمعیت هر استان از جمعیت کل کشور و مهاجرت به داخل استانها، به ترتیب با مقادیر 522/0-، 520/0، 533/0- و 494/0-، دارای رابطه معناداری با برخورداری استانهای کشور به لحاظ شاخصهای آموزشی هستند. همچنین نتایج مدل برازش شده رگرسیونی نشان داد دو متغیر درصد جمعیت هر استان از جمعیت کل کشور و درصد شهرنشینی به ترتیب با بتای 393/0- و 375/0-، توانستهاند 5/40 درصد از واریانس برخورداری استانهای کشور از شاخصهای آموزشی را تبیین نمایند. نتایج پژوهش نشان میدهد تمرکز جمعیت بهویژه جمعیت شهرنشین در استانهایی مانند قم، تهران، البرز، اصفهان و روند فزایند مهاجرت به این استانها، موجب کاهش سرانه زیرساختها و پرسنل آموزشی و در نتیجه کاهش سرانهها شده است. در راستای برقراری عدالت فضایی در استانهای کشور، توجه به متغیرهای جمعیتی و درصد شهرنشینی، از الزمات برنامهریزی توسعه پایدار شاخصهای آموزشی در کشور است. | ||
| کلیدواژه‌ها | ||
| برنامهریزی فضایی؛ توسعه پایدار؛ شاخصهای آموزشی؛ تحولات جمعیتی | ||
| عنوان مقاله [English] | ||
| Spatial analysis of educational indicators in Iran and identification of its key variables | ||
| نویسندگان [English] | ||
| . .1؛ . .2 | ||
| 1. | ||
| 2. | ||
| چکیده [English] | ||
| Benefiting community members from an acceptable level of educational facilities and services constitutes the core of any community's development.Establishing a balance between the quantity and quality of educational indicators based on the needs of the people living in that society, while ensuring equity in access to educational services and the development of knowledge and science at the community level, will result in the economic allocation of educational facilities and services to different regions.This descriptive-analytic correlational study seeks to investigate the spatial inequality of educational indices and the factors affecting the distribution of these indices in the provinces of Iran. Thirty-one provinces were studied and the data were taken from Iran’s statistics center. The findings of the study showed that there is inequality between provinces in terms of educational indicators. Quite contrary to expectations, the three provinces of Ilam, Kohgiluyeh and Boyer Ahmad, and North Khorasan with coefficients of 0.632, 0.598 and 0.885, respectively ranked first to third, and Qom, Tehran and Alborz with the coefficients of 0.224, 0.250 and 0.225, respectively were in the lowest ranks. The results of correlation coefficient showed that the variables of urbanization rate, ruralization rate, percentage of population of each province out of total population of the country and migration into provinces have a significant relationship with the country's provinces in terms benefitting from educational indicators whose amounts respectively are -0.552, -0.520, -0.533 and -0.494. The results of the fitted model of multivariate regression also showed that the two variables of the percentages of each province's population out of the country’s total population and the percentage of urbanization with the Betas of -.0393 and -.0375 predict 40.5% of the variance of benefitting of the provinces from the educational indices. The results show that the concentration of population, especially urban population in provinces such as Qom, Tehran, Alborz, Isfahan and the increasing number of people migrating to these provinces, reduces the per capita of educational infrastructures and staff, thereby decreasing per capita. In order to establish spatial justice in the provinces of the country, considering the demographic variables and the percentage of urbanization are the requirements for sustainable development of educational indicators in the country | ||
| کلیدواژه‌ها [English] | ||
| Spatial planning, Sustainable Development, Educational Indicators, Demographic Development | ||
| مراجع | ||
| ||
|
آمار تعداد مشاهده مقاله: 435 تعداد دریافت فایل اصل مقاله: 579 |
||